อ่านละคร ตะวันทอแสง ตอนที่ 2
“เธออาจจะไม่อยากยอมรับ แต่ใช่จ้ะ เธอผิด”รสาไม่พอใจ หันมาทางภคพงษ์ที่ยืนเฉยไม่พูดอะไร พร้อมกับเลิกคิ้วนิดๆเหมือนอยากรู้ว่าเธอจะทำยังไง รสาเห็นแล้วยิ่งแค้น พูดโพล่งกับพักตร์วิมลว่า
“ได้ค่ะ ในเมื่อคุณโยนความผิดมาให้ฉัน และเจ้าของบ้านก็เหมือนจะเห็นด้วย งั้นก็เอาไปเลย ถ้าอยากจะแก้ไขอะไรก็เชิญ เพราะคุณเองก็มีความรู้การออกแบบฉากละครซะด้วย คงไม่จำเป็นต้องจ้างฉัน”
พักตร์วิมลรับไอแพดมาด้วยรอยยิ้มแห่งชัยชนะ ในขณะที่ภคพงษ์มองหน้ารสาอย่างไม่ชอบใจนัก
“ตอนนี้คุณมีมัณฑนากรใหม่แล้ว เพราะฉะนั้นดิฉันขอถอนตัว” รสาประกาศชัด แววตาแข็งกร้าวเอาจริง
เปลี่ยนกับปุยนุ่นเฝ้าดูเหตุการณ์อยู่หน้าห้อง ได้ยินว่ารสาจะถอนตัวก็มองกันเลิ่กลั่ก แต่สำหรับพักตร์วิมลนั้นยินดีและเต็มใจอย่างยิ่ง
“ถอนตัวก็ดี คนหัวแข็งอย่างเธอทำงานด้วยก็เหนื่อยเปล่า ว่านิดว่าหน่อยก็ไม่ได้ เพิ่งจบแล้วยังจะมาอวดเก่ง ฉันกับภัคไม่ง้อ”
รสาสะท้านในใจเล็กๆ อารมณ์พุ่งจี๊ดแต่พยายามระงับไว้ คุมเสียงไม่ให้สั่นเพราะความโกรธ “หมดธุระแล้ว ...ดิฉันกลับล่ะ”
“เดี๋ยว! ยังไปไม่ได้” ภคพงษ์ออกคำสั่งแล้วหันมาดึงไอแพดจากมือพักตร์วิมลคืนให้รสา “ทำงานของคุณให้จบ ผมถึงจะยอมให้คุณไป”
พักตร์วิมลขัดใจจะกรี๊ด แต่ต้องชะงักกับน้ำเสียงเด็ดขาดของเขา “แพต...ต่อไปนี้ถ้าผมไม่อนุญาต ห้ามคุณมาที่นี่”
หญิงสาวหน้าเสียและเสียหน้าอย่างแรง จ้องรสาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ภคพงษ์ไม่รีรอเรียกเปลี่ยนเข้ามาพาพักตร์วิมลไปที่เรือนใหญ่
“ไม่ต้องค่ะ แพตไปเองได้” เธอสวนทันควันแล้วหันขวับมาทางรสา ย่างสามขุมเข้าหาพูดเบาๆได้ยินแค่สองคน “ฉันไม่ยอมจบแค่นี้แน่”
รสาไม่หวั่นไหวแต่เพลียใจมากกว่า...ครั้นเหลือกันแค่สองคนในห้องนี้ ภคพงษ์ทำให้รสาขุ่นมัวขึ้นมาอีก เขาตำหนิเธอทำตัวเหมือนเด็ก เอะอะไม่พอใจก็ขอถอนตัว ขอลาออก ทำตัวไม่สมกับเป็นมืออาชีพ
“ถ้าคุณคิดว่าดิฉันไม่เป็นมืออาชีพ คุณไม่จำเป็นต้องจ้างดิฉันก็ได้นะคะ”
“นิสัยชอบท้าทายข่มขู่แบบนี้...ก็เลิกได้แล้ว เพราะไม่ว่าคุณจะท้าทายยังไง ผมก็ไม่เลิกจ้างคุณ”
ชายหนุ่มทิ้งคำพูดไว้แค่นั้นแล้วเดินจากไปทันที รสาหน้าตูมตึงมองตามด้วยความหงุดหงิด...ขณะเดียวกันที่เรือนใหญ่ เผด็จฟังเปลี่ยนกับปุยนุ่นเล่าเหตุการณ์ด้วยความประหลาดใจว่าทำไมพักตร์วิมลถึงยอมแพ้กลับมา เปลี่ยนบอกว่าน่าจะเป็นเพราะเธอเกรงใจคุณภัค ท่าทางเขาจริงจังมากๆ
“ถึงว่า...ตอนคุณพักตร์วิมลเดินออกมาหน้างี้คว่ำเป็นกะละมังบุบเลยค่ะ”
“นี่นังปุย ไม่ต้องมาแจ๋นออกความเห็น ที่เรื่องมันบานปลายแบบนี้ก็เพราะหล่อน ถ้าไม่ปากมากพูดจาไม่มีหูรูด เรื่องมันก็ไม่เป็นแบบนี้” สายใจดุจนปุยนุ่นหน้าจ๋อย รีบขอโทษว่าตนผิดไปแล้ว “ไม่ต้องเลย สำนึกได้แป๊บเดียวเดี๋ยวก็ปากมากอีกตามเคย”
“แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เราเห็นว่าคุณรสารับมือกับเรื่องแบบนี้ได้ ฉันเองก็จะได้สบายใจ เพราะกว่าจะจบงานนี้เห็นทีจะต้องเจออีกเยอะ” เผด็จทำนายอย่างมั่นใจ สายใจพยักพเยิดอย่างเห็นด้วย...
ภายในห้องนั่งเล่น พักตร์วิมลยืนหน้าบึ้งตึงแต่พอเห็นภคพงษ์เดินเข้ามา เธอรีบปรับสีหน้านางเอกจะออดอ้อน แต่เขาไม่เปิดโอกาส พูดสวนขึ้นมาเสียก่อน
“แพต...ผมเปลี่ยนใจแล้ว วันนี้คุณต้องไปช็อปปิ้งคนเดียว ขอโทษด้วย”
พักตร์วิมลตกใจเรียกชื่อเขาระรัวแต่ก็ไร้ผล เขาเดินลิ่วขึ้นข้างบนไม่เหลียวหลัง ทิ้งให้เธอยืนปากสั่นด้วยความโกรธ แล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาเป็นอะไร เมื่อก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้ หรือว่าจะเป็นเพราะนังติสท์แตกคนนั้น!
ooooooo
อ่านละคร ตะวันทอแสง ตอนที่ 3
“ผมมีความฝันอยากทำรีสอร์ต ที่ผมย้ายมาระยองเพราะอยากจะมาหาซื้อที่ทำรีสอร์ตเล็กๆน่ะครับ พอรู้ว่าคุณพิมทำ ผมก็เลยดีใจ จะได้มีที่ปรึกษา”
“ด้วยความยินดีเลยค่ะ มีอะไรที่พิมจะช่วยคุณวาริชได้ บอกเลยนะคะ พิมช่วยเต็มที่”
“งั้นอย่างแรกที่คุณพิมช่วยผมได้ ช่วยเลิกเรียกผมว่าคุณได้ไหมครับ เรียกวาริชเฉยๆ ดูเป็นกันเองกว่าเยอะเลย”
“ถ้าอย่างนั้นคุณวาริชก็ต้องเลิกเรียกพิมว่าคุณพิมเหมือนกันนะคะ เรียกพิมเฉยๆ”
“ได้ครับ...พิม”
ทั้ง คู่แย้มยิ้มให้กันด้วยไมตรี โดยเฉพาะวาริชท่าทีกรุ้มกริ่มพอใจหญิงสาวอย่างเปิดเผย ตกเย็นเลิกงานหนุ่มสาวเดินคุยกะหนุงกะหนิงออกมา ห้าวขับรถเข้ามาเห็นพอดี เขามองชายหนุ่มแปลกหน้าด้วยความสงสัย แล้วซักถามทันทีที่พิมพรรณเข้ามานั่งในรถว่าหมอนั่นเป็นใคร
“เพื่อนใหม่น่ะ”
“แน่ใจ?”
“แน่ใจสิ พี่ห้าวรีบๆไปเถอะน่า พิมหิวข้าวแล้ว”
ห้าว จำใจออกรถแต่ก็อดจะปรายตามองวาริชด้วยความหวงน้องสาวไม่ได้ พอถึงบ้านห้าวแอบโทร.หารสา ถามว่ารู้จักชายหนุ่มเพื่อนใหม่ของพิมพรรณหรือเปล่า ตนเห็นพวกเขาคุยสนิทสนมกันเหลือเกิน
“พิมยังไม่ได้บอกอะไรเลยค่ะ เขาไม่ค่อยชอบเล่าทางโทรศัพท์ ไปคุยกับพิมดีมั้ย...เอางี้ วันศุกร์พอเลิกงานรสจะรีบไประยองเลย”
ห้าว ยิ้มกว้างดีใจตอบกลับเสียงดังฟังชัดว่าดีจ้ะดีมาก แต่พอรู้ตัวกลัวผิดสังเกตว่าโจ่งแจ้งเกินเหตุก็รีบแจงเหตุผลว่าพี่ดีใจอยาก ให้รสามา เราจะได้รู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร
“ค่ะ รสก็อยากรู้เหมือนกัน ถ้าผู้ชายคนนั้นเป็นคนพิเศษจริงๆ พิมต้องเล่าให้รสฟังแน่ๆ รสขอตัวทำงานก่อนนะคะพี่ห้าว”
“จ้ะๆ งั้นวันศุกร์เจอกันจ้ะ อ้อ...รักษาสุขภาพด้วยนะรส อย่าทำงานหนักมาก พี่กับทุกคนที่นี่เป็นห่วง”
รสากล่าวขอบคุณก่อนวางสาย ฝ่ายห้าวยิ้มแฉ่งอย่างมีความสุข แทบจะนับชั่วโมงรอคนที่ตนแอบหลงรัก
ooooooo
รสา ขะมักเขม้นกับงานที่เรือนเล็กตั้งแต่เช้าจดเย็น โดยไม่รู้ว่าภคพงษ์บอกสายใจทำอาหารไว้ให้เธอกินก่อนกลับบ้าน ส่วนตัวเขามีนัดกินนอกบ้านกับยูโฮะ แต่ขณะที่เขาขับรถออกประตู ปรากฏว่ารถชีวินสวนเข้ามา สองฝ่ายเกือบชนกันถ้าชีวินเบรกไม่ทัน
ภคพงษ์ หยุดมองอีกฝ่ายด้วยสายตาตำหนิครู่หนึ่งก่อนเคลื่อนรถต่อไปอย่างจำเขาได้ และไม่ทันที่ชีวินจะเข้ามาถึงตัวรสา ภคพงษ์ก็ชิงโทร.หาเธอเสียก่อน
“แฟนคุณมาทำไม?”
คำถาม นั้นเล่นเอารสางงเป็นไก่ตาแตก ถามกลับไปว่าเขาหมายถึงใคร? ก็พอดีชีวินเดินเข้ามาพร้อมส่งเสียงทักทาย รสาเลยถึงบางอ้อโดยอัตโนมัติ
“สงสัยว่าจะมีแฟนหลายคนจนไม่รู้ว่าหมายถึงคนไหน”
รสาได้ฟังถึงกับชักสีหน้าไม่พอใจ “ตกลงที่คุณโทร.มามีธุระเรื่องงานหรืออะไรไม่ทราบ”
“ผมแค่อยากเตือนว่าตอนนี้ยังไม่หมดเวลางาน หวังว่าจะไม่แอบกลับบ้านไปก่อน”
“ถ้า คุณโทร.มาเพราะเรื่องนี้ ดิฉันขออนุญาตวางนะคะ เพราะมีงานต้องทำอีกมาก ส่วนเรื่องแฟน... คุณเข้าใจผิดแล้วค่ะ เพราะดิฉันยังไม่มีแฟน”
ภคพงษ์ไม่ พอใจที่โดนวางหูใส่ แต่เมื่อนึกถึงประโยคสุดท้ายที่เธอบอกว่ายังไม่มีแฟนก็อมยิ้มนิดๆโดยไม่รู้ ตัว ต่างจากชีวินที่หน้าเศร้า บ่นรสาไม่เห็นต้องบอกเลยว่าไม่มีแฟน ปล่อยให้เขาเข้าใจแบบนั้นก็ดีแล้ว เขาจะได้ไม่มายุ่งกับเธอ
“ไม่ได้หรอก รสไม่อยากให้วินเดือดร้อนไปด้วย”
“เดือดร้อนยังไง”
“ถ้าเขาคิดว่าวินเป็นแฟนรส ตอนวินมาออกแบบสวน เขาจะพาลไม่พอใจเกลียดวินไปอีกคน วินจะทำงาน ลำบาก”
“ลำบากแต่ได้เป็นแฟนรส...วินยอม”
“ว่าไปนั่น”
“จริงนะ แฟนปลอมก็ยังดี” ชีวินยิ้มแฉ่ง แต่รสาออกแนวขำเสียมากกว่า
“รสา ว่าเราไปดูสวนกันดีกว่า มัวแต่พูดเล่นกันไปมาเดี๋ยวก็มืดพอดี” ว่าแล้วรสาหันมาหยิบกระเป๋าเดินนำออกไปทันที ชีวินมองตามตาละห้อย บ่นอุบอิบว่าพูดจริงก็หาว่าพูดเล่นซะงั้น...
สายใจทำอาหารเย็นเสร็จแล้ว จะให้ปุยนุ่นไปเชิญรสามาทาน พอดีเสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้น ปุยนุ่นเลยต้องรับก่อนอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่พอได้ยินเสียงยูโฮะทักทายมาอย่างจำได้ สาวใช้ก็ดี๊ด๊ายิ้มแก้มปริ ตอบทุกคำถามไม่มีเม้ม
“พี่ภัคออกจากบ้านมาหรือยัง”
“ออกไปได้สักพักแล้วค่ะ”
“โอเคขอบใจจ้ะ อ้อนี่ แล้ววันนี้มีใครมาหาพี่ภัคที่บ้านบ้างหรือเปล่า”
“ก็นอกจากคุณพักตร์วิมลแล้วก็ไม่เห็นมีใครมาเลยนะคะ”
“แล้วมัน...เอ่อ...เขาอยู่นานหรือเปล่า แล้วทำอะไรกันบ้าง”
“ไม่นานค่ะ คุณพักตร์วิมลเธอแวะมาแป๊บเดียว เธอเข้าไปดูเรือนหลังเล็กที่คุณภัคกำลังตกแต่ง เสร็จแล้วก็กลับไปเลยค่ะ”
ยูโฮะสนใจใคร่รู้ว่าภคพงษ์ตกแต่งเรือนหลังเล็กทำไม แต่ปุยนุ่นตอบไม่ได้จริงๆ เธอจึงตัดบทว่าเดี๋ยวจะถามเจ้าตัวเขาเอง
สายใจ เดินเข้ามาเห็นปุยนุ่นวางสายพอดี อดถามไม่ได้ว่าใครโทร.มา พอได้ยินว่ายูโฮะ ก็เริ่มสังหรณ์ใจถามต่อไปว่าหล่อนคุยอะไรกับเขาเป็นวรรคเป็นเวร จะหาเรื่องเดือดร้อนมาให้คุณหนูอีกหรือเปล่า
“เปล่านะ ฉันก็พูดไปตามความจริง ไม่ได้เม้าท์ ไม่ได้นินทาใครเลยนะ...ปุยนุ่นไปตามคุณรสาก่อนนะป้า”
สาว ใช้รีบชิ่งออกไป สายใจมองตามพลางส่ายหน้าอย่างเอือมๆ ฟากฝั่งนักร้องสาวยูโฮะที่หน้าร้านอาหารยังไม่วายติดใจเรื่องภคพงษ์ซ่อมแซม เรือนเล็ก ตั้งใจว่าเดี๋ยวเขามาต้องเอาคำตอบให้ได้ ทันใดนั้นมีนักข่าวสะพายกล้องเดินตรงดิ่งมาถามเธอว่าพร้อมหรือยัง ตกลงจะให้แอบถ่ายจากตรงไหน นักร้องสาวถึงกับสะดุ้งตกใจ ต่อว่าเขาทำไมพรวดพราดออกมาแบบนี้ ทั้งที่ตนบอกแล้วว่าให้โทร.มาก่อน
“ก็พี่เห็นยูโฮะยืนอยู่คนเดียว”
“แต่ พี่ภัคกำลังจะมาแล้ว พี่รีบไปแอบเลยนะ พอพี่ภัคมายูโฮะจะพาเดินช็อปปิ้งก่อน พี่ก็แอบถ่ายตอนเดินซื้อของไปชุดนึง แล้วยูโฮะก็จะพามากินข้าวที่ร้านนี้ ที่โต๊ะริมหน้าต่าง พี่ไปแอบตรงมุมโน้นก็ได้ จะได้ถ่ายรูปถนัดๆ”
นายโอม พยักหน้าเข้าใจทุกอย่าง และกำชับว่าอย่าลืมจัดชอตสวีต เดี๋ยวพี่ลงปกให้เลย รับรองขายกระจาย ยูโฮะยิ้มรับแทนคำตอบ พลันต้องเร่งให้เขาหลบไปเพราะภคพงษ์เดินมาโน่นแล้ว
ส่วนที่บ้านเถลิงยศ สายใจทำอาหารเก้อเสียแล้ว เพราะรสามีนัดกับชีวินไว้ก่อนที่ปุยนุ่นจะมาเชิญ แต่รสาก็มีมารยาทพอที่จะไปขอบคุณสายใจ และพาชีวินไปแนะนำทำความรู้จักไว้ด้วยในฐานะสถาปนิกออกแบบสวนที่นี่
สมควร แก่เวลา รสากับชีวินบอกลาสายใจแล้วเดินออกไปด้วยกันอย่างสนิทสนม สายใจรู้สึกถูกชะตากับทั้งคู่ แต่ภาวนาอย่าให้ทั้งคู่เป็นแฟนกันเลย ปุยนุ่นได้ยินก็สงสัย อยากรู้เหตุผลว่าทำไม?
“เรื่องของฉัน!! ไม่จำเป็นต้องบอกหล่อน” สายใจตวาดตาเขียวอย่างไม่พอใจความสาระแนของปุยนุ่น
ooooooo
ยูโฮะพยายามควงแขนภคพงษ์เดินช็อปปิ้งและแอบส่งซิกให้นักข่าวตามเก็บรูปได้บ้าง ไม่ได้บ้างเพราะกลัวความแตก กระทั่งพากันกลับมานั่งในร้านอาหารค่อยสมใจหน่อย แต่พักเดียวสาวเจ้าก็หน้ายุ่งเมื่อสอบถามเรื่องซ่อมแซมเรือนเล็กแล้วเขาไม่ ตอบ อีกทั้งยังสังเกตเห็นเขาจ้องมองหญิงอื่นต่อหน้า
รสานั่นเอง...เธอมา กับชีวินที่อยากเลี้ยงอาหารหรูร้านนี้เพราะมีบัตรส่วนลดตั้งห้าสิบ เปอร์เซ็นต์ ภคพงษ์ มองไปและแอบคิดถึงอาหารเย็นที่ให้สายใจเตรียมไว้ที่บ้าน พอยูโฮะเอ่ยถามอยากรู้ว่าเธอคนนั้นเป็นใคร เขาปัดทันทีว่าบอกไปก็ไม่รู้จัก
ยูโฮะหน้างอไม่ได้ดั่งใจ แต่พอเหลือบเห็นนักข่าวเตรียมถ่ายรูปก็รีบปั้นยิ้มมีความสุข กุลีกุจอเอาใจตักอาหารเตรียมป้อนภคพงษ์...ชีวินกับรสานั่งโต๊ะกลางร้านห่าง จากกันเล็กน้อย สั่งอาหารเสร็จชีวินหันไปเห็นนายไฮโซจึงเอียงตัวกระซิบบอกรสา
จังหวะที่ รสามองไป ยูโฮะกำลังป้อนอาหารภคพงษ์ พอดี เธอเบือนหน้าหนีพร้อมกับบ่นเบาๆว่า เช้าคนเย็นคน หล่อเลือกได้จริงๆ ชีวินสีหน้าไม่เชื่อ ถามย้ำว่าจริงเหรอ?
“จริง...เมื่อเช้าก็คุณนางเอกมาอาละวาดถึงที่เรือนหลังเล็ก พอตกเย็นมากินข้าวกับนักร้อง คิวทองจริงๆ”
“โห...ไม่หล่อไม่รวยทำแบบนี้ไม่ได้นะเนี่ย”
“ถ้าจิตใจไม่โหดเหี้ยมก็ทำแบบนี้ไม่ได้เหมือนกัน”
“ขนาดนั้นเลย?”
“ก็มันจริงนี่ ทำเหมือนผู้หญิงไม่มีความรู้สึก ควงคนโน้นทีคนนี้ที ตัวเองมีความสุข คนอื่นจะทุกข์แค่ไหนก็ไม่สนใจ”
“มันก็ไม่แน่...ผู้หญิงพวกนั้นเขาอาจจะมีความสุขก็ได้”
“ใครจะสุขก็สุขไปเถอะ รสไม่สุขด้วยหรอก” รสาเชิดใส่ไม่มองและไม่ทัก ชีวินอมยิ้มสบายใจหายห่วง
ภค พงษ์เริ่มหงุดหงิดในใจที่รสาไม่ยอมทัก แล้วก็ยิ่งหงุดหงิดไปกันใหญ่เมื่อจับได้ว่ายูโฮะแอบให้นักข่าวถ่ายรูป เขาถามเธอเสียงแข็งว่าช่างภาพจากหนังสืออะไร ยูโฮะอึกอักว่าไม่รู้จัก และอ้างว่าตอนนี้พวกปาปารัสซี่เยอะแยะเต็มไปหมดตนจำไม่ได้หรอก พอเขาเขม่นตามองไม่เชื่อ เธอรีบแจกแจงต่ออย่างมีพิรุธ
อ่านละคร ตะวันทอแสง ตอนที่ 2-3 วันที่ 17 ก.ย. 55
ละครเรื่อง ตะวันทอแสง บทประพันธ์โดย : ปิยะพร ศักดิ์เกษมละครเรื่อง ตะวันทอแสง บทโทรทัศน์โดย : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง ตะวันทอแสง กำกับการแสดงโดย : พีรพล เธียรเจริญ
ละครเรื่อง ตะวันทอแสง ดำเนินการผลิตโดย : อรพรรณ วัชรพล(โพลีพลัส จัดให้)
ละครเรื่อง ตะวันทอแสง ออกอากาศทุกวันศุกร์ เสาร์ และวันอาทิตย์ เวลา 20.25 น.
ละครเรื่อง ตะวันทอแสง ออกอากาศทาง ช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ