อ่านละคร แรงเงา ตอนที่ 2
เพ้อต่อไปเพราะสิ่งที่เขาหวังใกล้จะสำเร็จแล้ว...คืนเดียวกันนั้น วีกิจทานข้าวอยู่กับประสิทธิ์ชัยและกริบ เพื่อนสมัยเรียนหน้าตาตี๋ๆ ท่าทางเหมือนนายแบงก์ สามหนุ่มคุยกันเรื่องวีกิจถูกหักอก วีกิจบอกไม่ได้อกหักแค่เซ็งและหน้าแตกนิดหน่อย กริบแซวว่าถ้าไม่เกิดเรื่องคงไม่ได้เจอหน้า วีกิจว่าไม่เกี่ยว เขาชวนมาสังสรรค์ไม่ใช่ ให้มาปลอบใจ...
กริบและประสิทธิ์ชัยเริ่มมึนเพราะดื่มหนัก วีกิจแค่จิบเลยยังไม่เมา ประสิทธิ์ชัยเหล่หญิงไปทั่วตามประสาคนเจ้าชู้ เจอะเข้ากับเด็กสาวสามคนส่งตาหวานและชูแก้วให้ ประสิทธิ์ชัยชูแก้วตอบและเดินไปหา วีกิจมองตามถอนใจเบาๆ ตามประสาหนุ่มหัวโบราณ ประสิทธิ์ชัยพาน้องๆ กลับมานั่งด้วยและพยายามจับคู่สองในสามให้เพื่อน วีกิจและกริบไม่เล่นด้วยแถมยังหลอกด่า สามสาวโกรธสะบัดลุกหนีไป ประสิทธิ์ชัยมองตามเสียดายสุดๆ...
ooooooo
เจนภพคิดเผด็จศึกมุตตาในคืนนี้ ทันทีที่ออกจากภัตตาคารเขามุ่งหน้าไปโรงแรมม่านรูด มุตตาในสภาพมึนเมาลงจากรถแล้วซวนเซ เจนภพเข้าประคอง ทั้งสองสบตากัน มุตตาหน้าแดงขัดเขิน รู้สึกเลื่อนลอย ทั้งหวาดหวั่นและวาบหวาม...
เจนภพโอบมุตตาเข้ามาในห้องที่ตกแต่งหรูหราด้วยเครื่องทองเหลืองและกระจกเงา เขาก้มลงจูบซอกคอ มุตตาผวาดิ้นรนผลักไส เขาเริ่มโอ้โลมเธอด้วยคำหวาน บอกรักเธอและเริ่มคลอเคลียริมฝีปาก มุตตาตัวสั่น เจนภพตวัดอุ้มเธอไปที่เตียง วางลงอย่างแผ่วเบา เขากางแขนคร่อมร่างบาง จ้องมองเธอราวกับจะกลืนกิน...
“ตาสวยเหลือเกิน ผมทนต่อไปไม่ไหวแล้ว บอกสิครับว่าตาก็ต้องการผมเหมือนกัน”
เขาก้มลงจูบเธอครั้งแล้วครั้งเล่า พร่ำบอกรักเธอ มุตตาผวา ทั้งสับสนและสุขใจ วูบหนึ่งที่เธอลังเล เจนภพอาศัยความเจนจัดปรนเปรอเธอด้วยรสจูบและสัมผัสหวานจนมุตตาอ่อนระทวย เผลอปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขา...
หลังจากเหตุการณ์ที่ไม่ควรจะเกิดขึ้นผ่านไป... มุตตาทั้งสับสนและหวาดหวั่น เธอนึกถึงมุนินทร์และนึกละอายต่อแฝดพี่ ถ้ามุนินทร์เป็นเธอจะทำยังไง...
เจนภพในชุดคลุมอาบน้ำกอดเธอจากด้านหลัง เขาหย่อนสร้อยมุกตรงหน้า เธอหลบตาสะอื้นไห้ เจนภพเชยคางและซับน้ำตาให้ เขาปลอบว่ามันเกิดขึ้นจากความรักและมันไม่ใช่เรื่องผิด เธอยังสับสนคิดว่าตัวเองทำผิดต่อนพนภา เขาสวมสร้อยให้ เธอมองตัวเองในกระจกนึกเคลิ้มเห็นตัวเองในชุดเจ้าสาว เธอหันไปมองเจนภพอย่างหลงใหล ความรู้สึกผิดค่อยๆ เลือนไป เขาเข้ามากอดและเริ่มซุกไซ้ เหลือบมองนาฬิกาบอกเวลาตีสองแล้วสะดุ้ง ผละออกจากมุตตา เร่งให้เธอแต่งตัวกลับบ้าน มุตตางงแต่ก็ทำตาม...
เจนภพแวะซุปเปอร์มาร์เก็ตข้างทาง เขากลับมาพร้อมถุงยางและกล่องยาคุม เขาส่งยาคุมให้เธอพร้อมน้ำดื่ม บอกให้เธอกินยาทุกวัน มุตตาอับอายแต่ก็รับมาโดยดี...
มุตตาเจอพรและฤดีที่ล็อบบี้หอ พรมองหน้าเธออย่างจับผิด ทักว่ากลับซะดึก มุตตาหลบตาหน้าเจื่อนบอกว่าไปงานเลี้ยงของกระทรวงและขอตัวไปนอน สองสาวใหญ่มองตามและหันมามองหน้ากันอย่างรู้กัน...
เจนภพเจอวีกิจที่หน้าบ้าน เขาจอดรถเทียบรถหลานชาย วีกิจบอกว่าเพิ่งกลับจากสังสรรค์กับเพื่อนๆ เจนภพเปรยยิ้มๆ ว่าเขาก็ไปสังสรรค์ครั้งพิเศษแบบที่วีกิจ จะต้องอิจฉา วีกิจยักไหล่บอกว่าคงจะไม่เพราะเขาไม่ใช่ คนขี้อิจฉาแล้วออกรถไป เจนภพมองตามอย่างผู้ชนะ...
เจนภพเห็นนพนภาหลับสนิทบนเตียง เขาแอบปรับนาฬิกาหัวเตียงให้เป็นเวลาเที่ยงคืนกว่า นพนภาผวาลุกขึ้นมาเห็นสามีก็แว้ดใส่ทันทีว่าทำไมปิดมือถือ เจนภพโกหกหน้าตายว่าแบตหมด บอกให้เธอนอนต่อเพราะเที่ยงคืนกว่าแล้ว นพนภาแปลกใจคิดว่าตัวเองหลับลึกไปนานมากแต่จริงๆ แล้วเผลอหลับไปไม่กี่นาที...
ooooooo
วันรุ่งขึ้น...ทุกคนที่กระทรวงตื่นเต้นที่เห็นมุตตามาทำงานในลุคใหม่ ทั้งเสื้อผ้าหน้าผมดูหวานไปทั้งตัว โดยเฉพาะสร้อยมุกที่ขับใบหน้าของเธอให้ดูสดใส เธอบอกว่าเป็นของขวัญวันเกิดจากคนพิเศษ แจงจิตถอนใจหน้านิ่ง บอกว่าสวยเหมือนเจ้าสาวเพิ่งเข้าหอหมาดๆ มุตตาหน้าถอดสีมองแจงจิตอย่างหวาดๆ เจนภพเดินยิ้มเข้ามาพอดี เห็นสร้อยมุกของมุตตาก็สีหน้าเปลี่ยนเป็นขรึมลงแล้วเดินเข้าห้องไป
เลิกงาน ปริมไปที่ลานจอดรถพร้อมกับนักรบและฉกรรจ์ สองชายใจสาวร่วมแผนก ทั้งสามเห็นมุตตาขึ้นรถไปกับเจนภพ ปริมมองตามด้วยความสงสัย...
เจนภพพามุตตาไปพลอดรักที่โรงแรมม่านรูด เขายังสวมบทพระเอกในนิยายโรแมนซ์ โอ้โลมปฏิโลมเธอด้วยคำพูดและสัมผัสอ่อนหวาน มุตตาเคลิ้มไปกับรสสวาทยอมตามใจเขาทุกอย่าง...
เจนภพเตือนเธอเรื่องยาคุมและเรื่องสร้อยมุก เขาบอกเธอให้ทำตัวตามปกติ อย่าทำตัวหรูหรือทำตัวให้เป็นจุดสนใจ มุตตาบอกว่าเธอแค่อยากจะใส่มาให้เขาเห็น เขายิ้มและสวมสร้อยให้เธอ บอกว่าเขาเห็นแล้ว...
ooooooo
อ่านละคร แรงเงา ตอนที่ 3
เจนภพเข้าบ้านมาเจอนพนภาอาละวาดกับสร้อยคำและบรรดาคนรับใช้ เธอโวยวายว่าสร้อยมุกหาย เจนภพถามว่าเส้นไหน นพนภาบอกว่าเส้นใหม่ล่าสุด มุกคัดอย่างดีล้อมเพชร ราคาแสนห้า เจนภพอึ้งกับราคา ไม่คิดว่ามันจะเป็นของใหม่และราคาแพงขนาดนั้นจึงแอบหยิบเอาไปให้มุตตา...นพนภาไล่เบี้ยเอากับเด็กในบ้านและลูกๆ โดยเฉพาะกับต้อง ต้องน้อยใจที่แม่โยนความผิดให้เธอทุกเรื่อง ต่อแขวะพ่อว่าอาจจะหยิบไปกำนัลสาวๆ เจนภพสะดุ้งหันไปมองลูกชายตาเขียว นพนภาหันมาแววตาเอาเรื่อง เขารีบโบ้ยไปที่นายชมคนขับรถ บอกว่าเธออาจจะเมาและถอดทิ้งไว้ในรถ นพนภาหน้าตื่นวิ่งโร่ไปเอาเรื่องนายชมแทน เจนภพโล่งใจแต่ยังอึ้งกับราคาสร้อยอยู่...
แต้วและยายแหวงปรับทุกข์กับสร้อยคำที่โดนนพนภาอาละวาด บ่นน้อยใจจนอยากลาออกแต่ติดที่ นพนภาให้เงินเดือนดี วีกิจฟังอยู่ด้วย เขาสะกิดใจบางอย่างเกี่ยวกับสร้อยมุกที่หายไป
เจนภพหลงใหลมุตตามาก อาจเพราะเป็นช่วงข้าวใหม่ปลามัน เขาหาโอกาสพลอดรักกับเธออยู่เสมอ แม้แต่ในที่ทำงาน
“ตา ผมอยู่ใกล้ตาไม่ได้เลย ตาทำให้ผมร้อนรุ่มไปหมด”
“อย่าค่ะ ผอ.”
เจนภพขยับมือ เล้าโลมมุตตาหนักขึ้น มุตตาผวา ตัวสั่น ไม่มีแรงขัดขืน เสียงเคาะประตูดังขึ้น แจงจิตเดินถือแฟ้มเข้ามา สีหน้าเรียบสนิท เจนภพตกใจแต่ทำเป็นขรึมเอาการเอางาน มุตตาหลบสายตา รีบผละออกไป เลขาสาวใหญ่เหลือบมองตาม แอบถอนใจเบาๆ นึกเวทนามุตตา กลัวจะรู้ไม่ทันเกมกามของเจนภพ...
แจงจิตร้อนใจเรื่องเจนภพกับมุตตา เธอนัดเนตรนภิศ ออกมาถามความคืบหน้าเรื่องช่วยพูดกับนพนภา เนตรนภิศ อ้างไปเรื่อยว่าพี่สาวงานยุ่งและอารมณ์เสียบ่อย เธอกลัวโดนลูกหลง แจงจิตกลัวไม่ทันการณ์ มุตตาจะเสียที ถลำลึกจนถอนตัวไม่ขึ้น
“คุณแจงคะ คุณก็รู้ฤทธิ์พี่นภาดี ถ้าไปบอกเขา ต่อให้พี่เขยฉันกะเด็กนี่ยังไม่มีอะไรกัน พี่นภาต้องมาฉีกอก เด็กนี่แน่ ลงท้ายก็คงหมดอนาคตแบบยายแม่ชีวิมาลาแน่ๆ”
“ยังไงก็ต้องบอก ถ้าคุณไม่บอก ฉันบอกเอง”
“แหม คุณแจงใจเย็นๆสิคะ ฉันว่าเรารอดูให้แน่ใจก่อนดีกว่า เกิดเราเข้าใจผิดไปเองจะเป็นเรื่องใหญ่ เอา อย่างนี้ไหมละคะ ฉันพอมีวิธี” เนตรนภิศกล่อมแจงจิตเสียงหวาน แต่ในใจครุ่นคิดแผนการบางอย่าง...
แจงจิตพารัชนก พนักงานชั่วคราวคนใหม่ของกระทรวงมาแนะนำกับทุกคนในแผนก มุตตา ทิพอาภาและพนักงานคนอื่นๆ ให้การต้อนรับสาวน้อยหน้าใสท่าทางเรียบร้อยเป็นอย่างดี จะมีก็แต่อรพิมที่มองอย่างไม่ถูกชะตา...
ประสิทธิ์ชัยตื่นเต้นกับข่าวพนักงานสาวคนใหม่ แจ้นไปบอกวีกิจ เขาเหลือบเห็นปริมแอบฟังอยู่เลยแกล้งยั่วว่าจะจับคู่เด็กใหม่ให้วีกิจ ปริมยั่วขึ้นหมั่นไส้เด็กใหม่ตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้า...
รัชนกเข้ากับเพื่อนร่วมงานได้ดีตลอดหนึ่งสัปดาห์แรก เธออาศัยความใสซื่อทำให้ทุกคนเชื่อว่าเธอไม่มีพิษสง โดยเฉพาะมุตตาที่สนิทสนมกับเด็กใหม่อย่างรวดเร็ว จะมีก็แต่อรพิมและปริมที่เหมือนจะรู้ทัน คอยเขม่น และจ้องหาเรื่องแขวะเธออยู่ตลอด...
รัชนกค่อยๆ ตีสนิทกับมุตตา ชวนคุยเรื่องสัพเพเหระไปถึงเรื่องความรัก จนรู้ว่ามุตตามีแฟนแต่ไม่ใช่วีกิจอย่างที่ทุกคนเข้าใจ เธอชวนมุตตาไปเดินซื้อของตามประสาผู้หญิง มุตตาอึกอักเพราะมีนัดกับเจนภพ เธอโทร.ไปเลื่อนนัด รัชนกจับตาดูอยู่ตลอด เก็บข้อมูล นัยน์ตามีแววบางอย่าง...
ooooooo
เจนภพพามุตตาไปเที่ยวผับ มุตตามองรอบๆ อย่างตื่นตาตื่นใจ เพราะในชีวิตเด็กเรียบร้อยอย่างเธอไม่ค่อยได้มีโอกาสมาเที่ยวแบบนี้บ่อยนัก...
เจนภพระแวงกลัวคนรู้เรื่องเขากับมุตตา บอกให้เธอทำตัวปกติ กล่อมให้เธอไปไหนมาไหนกับวีกิจบ้างเพื่อไม่ให้ผิดสังเกต
“นายกิจมันเป็นเด็กดี นิสัยดี มันเป็นเพื่อนที่ดีมากนะตา”
มุตตาน้อยใจคิดว่าเขาผลักไส เจนภพต้องปลอบอยู่นานด้วยคำหวานเหมือนเคย
“ผมรักตาแค่ไหน ผมก็เชื่อใจตาแค่นั้น ผมรู้ว่าในใจตามีผมคนเดียว ในใจผมก็มีแค่ตาคนเดียวเหมือนกัน”
มุตตาเคลิ้ม แพ้ให้คำว่ารักและยอมให้เขาเหมือนทุกที...
ต้องกับเพื่อนมาเที่ยวที่ผับเดียวกัน เจนภพเห็นลูกสาวถึงกับผงะ แทนที่จะเข้าไปทักหรือเอาตัวลูกสาววัยยังไม่ควรเข้าผับกลับบ้าน เขาตกใจและหลบออกไปก่อน มุตตาต้องจ่ายค่าอาหารและเครื่องดื่มแทน เธอหยิบกระเป๋าสตางค์แล้วกวาดเงินทั้งหมดราวๆ สามพันบาทวางลงบนถาดและเดินตัวลีบตามเจนภพออกไป ต้องเห็นและร้องยี้เข้าใจว่ามุตตาเป็นเด็กเที่ยว...
เจนภพพามุตตาไปต่อที่โรงแรมม่านรูด เธอยังงอน เพราะเหตุวุ่นวายที่ผับ อัดอั้นที่ต้องคอยหลบๆ ซ่อนๆ ไปไหนมาไหนกับเขา แทนที่จะได้ใช้เวลากับเขาเหมือนคู่รักปกติ...
“ผอ. ต้องการแค่นี้หรือคะ ไม่ว่าอะไรก็มาจบลงบนเตียง ตามีค่าเท่านี้เองหรือคะ”
“ตาก็น่าจะรู้ว่าตามีค่าสำหรับผมแค่ไหน ผมรักตามากนะ”
“แต่ตาไม่ชอบความรักแบบนี้นี่คะ นี่หรือคะ ความรักของ ผอ.”
“ตาก็รู้ว่าผมรักตา ตาคือทุกสิ่งทุกอย่าง คือชีวิต คือลมหายใจของผม ผมไม่เคยรู้สึกอย่างนี้กับใครนอกจากตา”
เจนภพมึนกับบทนางเอกของมุตตา มุกคลาสสิกที่สาวๆชอบใช้ เขาต้องสวมบทพระเอก เล้าโลมด้วยคำหวานว่ารักเธอปานจะกลืนเหมือนในนิยายน้ำเน่า เคล้าคลึงเธอด้วยกายสัมผัสอย่างชำนิชำนาญ มุตตาอ่อนระทวยเหมือนขี้ผึ้งโดนไฟลน ลืมหมดว่าก่อนหน้านี้น้อยใจเขาเรื่องอะไร...
พร สาวใหญ่ประจำหอเห็นมุตตากินยาคุมกำเนิดก็นึกรู้ แต่ไม่อยากถามเพราะเวทนาเด็กดี เธอเตือนมุตตา ด้วยความหวังดีให้ระวังตัวทั้งจากในหอและจากผู้ชาย
“คนแต่งงานแล้ว เขาก็หย่ากันโครมๆ ว่าแต่หนู อย่ารีบได้เปรียบเสียเปรียบกันนะ เล่นตัวไว้ก่อนพรสอนไว้”
มุตตาอึ้งพูดไม่ออก สะเทือนใจเมื่อนึกถึงเรื่องของตัวเอง...
ooooooo
วีกิจ ประสิทธิ์ชัย รัชนก และมุตตาไปทานข้าวดูหนังหลังเลิกงาน มุตตานั่งเหม่อ ท่าทางเลื่อนลอย เหมือนคนใจไม่อยู่กับตัวจนวีกิจทัก มุตตาฝืนยิ้ม รัชนก จับตามองอยู่แล้ว เธอบอกให้สองหนุ่มไปซื้อตั๋วหนังเพื่อเธอจะได้มีเวลาคุยกับมุตตา...
“พี่ตาต้องโกรธกับแฟนมาแน่ๆเลย” รัชนกหยั่งเชิง
“ไม่ได้โกรธหรอกค่ะ แค่มีเรื่องไม่เข้าใจกันนิดหน่อย”
รัชนกมองมุตตาอย่างเห็นใจ แกล้งหยิบมือถือมาดู ตีหน้าเศร้า บอกว่ายังไม่ได้เติมค่าโทร. เธอขอยืม มือถือมุตตา มุตตายื่นให้และนั่งเหม่อมองไปทางอื่น รัชนกยิ้มสมใจ แอบกดเช็กเบอร์โทร.เข้าออก...
แท้ที่จริง...รัชนกก็คือสายลับของเนตรนภิศ ถูกส่งเข้าไปที่กระทรวงเพื่อสืบเรื่องเจนภพกับมุตตา เธอเก็บข้อมูลได้พอสมควรแล้วจึงนัดแจงจิตและเนตรนภิศเพื่อรายงานผล...
“พี่ตากับ ผอ.เจนภพ ไม่มีอะไรกันค่ะ”
“หนูแน่ใจหรือ แล้วที่แอบโทรศัพท์กันบ่อยๆล่ะ” แจงจิตยังสงสัย
“พี่ตามีแฟนเป็นนักธุรกิจส่งออก พี่ตาบอกว่าถูก ผอ. ตามตื๊อตามจีบบ้าง นกก็เตือนให้พี่ตาอยู่ห่างๆไว้”
รัชนกตีหน้าซื่อตาแป๋วเล่าเรื่องอย่างไม่มีพิรุธใดๆ แจงจิตโล่งที่เรื่องคงไม่มีอะไรเลวร้ายอย่างที่คิด แอบดีใจที่ไม่ได้เป็นกระต่ายตื่นตูม รีบบอกนพนภาให้เรื่องใหญ่โต...
แจงจิตขอตัวกลับไปแล้ว เนตรนภิศ นายจ้างที่แท้จริงของรัชนกรีบถามถึงเรื่องจริงๆ รัชนกบอกว่า
“พี่ตากับ ผอ. ลักลอบคบกันจริงๆ และไม่ใช่แค่ เริ่มต้น แต่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันแล้ว”
“ดี รอให้มันรักใคร่พัวพันกันจนดิ้นไม่หลุดยิ่งกว่านี้ แล้วค่อยบอกนังพี่สาวฉัน ฉันอยากเห็นมันเต้นเร่าๆ ร้องกรี๊ดๆ ไม่มีความสุขอีกเลยในชีวิต” เนตรนภิศตาวาว แสยะยิ้มเหมือนนางร้ายในละครทีวี “และก็ทำยังไงก็ได้ ยุยงส่งเสริมให้นังเด็กโง่กับพี่เขยบ้ากามของฉันหน้ามืดตามัวยิ่งขึ้น!”
รัชนกแสร้งทำสีหน้าลำบากใจ บอกว่าเป็นเรื่องยากมาก เนตรนภิศค้อน แววตารู้ทัน...
ooooooo
นพนภาตามคุมเจนภพเพราะเริ่มไม่ไว้ใจที่เขากลับบ้านดึกติดกันหลายคืน เธอมารับเขาไปทานกลางวัน โดยไม่บอกล่วงหน้า เจนภพนัดกับมุตตาเอาไว้ถึงกับอึ้งเมื่อเห็นเมียรักรออยู่หน้าห้องทำงาน...
“สวัสดีจ้ะหนูมุตตา ไม่ได้เจอกันเลย คราวนายกิจจัดงานวันเกิดให้หนู ฉันก็ไม่อยู่ งั้นฉันขออวยพรวันเกิด ย้อนหลัง มีความสุขมากๆ นะจ๊ะ”
“ขอบคุณค่ะ คุณนพนภา”
“ต๊าย เรียกซะเต็มยศ เรียกอานภาเถอะ”
นพนภาพูดคุยกับมุตตาอย่างสนิทสนม เพราะเอ็นดู คิดว่าเป็นแฟนหลานชาย มุตตาเสียวสันหลังวาบ ยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก เจนภพแสร้งตีหน้าเข้มสั่งงานกลบเกลื่อน มุตตาขมขื่นกับสภาพอิหลักอิเหลื่อเช่นนี้ เธอกัดริมฝีปาก กลั้นน้ำตารับคำเบาๆ นพนภาชวนมุตตาไปทานข้าวด้วยกัน เธอปฏิเสธไม่ออกได้แต่พยุงตัวเดินตามทั้งสองไป...
ที่ร้านอาหาร...นพนภาเอาอกเอาใจเจนภพอย่างออกนอกหน้า ป้อนโน่นตักนี่ให้อยู่ตลอด มุตตามองตาม ด้วยความอิจฉา เธอปั้นหน้ายิ้มแต่ในใจแทบกระอัก...
นพนภามาส่งเจนภพและมุตตาหลังมื้อกลางวัน เธอนัดกับเจนภพว่าจะมารับตอนเลิกงาน วีกิจกลับมา เห็นนพนภายืนอยู่กับเจนภพและมุตตา เขาเข้ามาทักทายอาสาว กลับโดนอาแซวจนเหวอไป
“แล้วทำไมทิ้งหนูตาไว้คนเดียว เป็นแฟนกันภาษาอะไร เดี๋ยวฉันยุให้หนูตาทิ้งไปมีแฟนใหม่ดีกว่า”
มุตตายืนนิ่งหน้าถอดสี วีกิจอึกอัก เขาตัดสินใจไม่ปฏิเสธ อรพิม ทิพอาภา ประสิทธิ์ชัย และรัชนก เดินเข้ามาสมทบ นพนภาไปแล้ว มุตตาหมุนตัวเดินแกมวิ่งเข้าไปในตึกทันที เจนภพเดินตามไปห่างๆ...
เจนภพตามมาทัน เขาบอกมุตตาว่าอยากคุยด้วย เธอโกรธและยังไม่พร้อมจะฟังอะไร มุตตาผลุนผลันวิ่งเข้าห้องน้ำ เจนภพมองตามอย่างห่วงๆ พอดีกับที่กลุ่มของวีกิจเดินมา เจนภพจึงรีบผละออกไป...
มุตตาเครียดจัด คับแค้นใจที่ต้องกินน้ำใต้ศอก เธอปล่อยโฮทันทีที่ประตูห้องน้ำปิดลง รัชนกตามเข้ามาเรียก ถามอาการเธออย่างเป็นห่วง มุตตาหน้าซีดเปิดประตูออกมา รัชนกแสดงท่าทางเห็นอกเห็นใจ แต่มุมปากกลับยิ้มนิดๆ...
ช่วงบ่ายฝนทำท่าจะตก มุตตาไม่เป็นอันทำงาน เหม่อลอย นั่งดูอะไรเรื่อยเปื่อยในอินเตอร์เน็ต เธอนึกภาพครอบครัวสุขสันต์ของเจนภพแล้วน้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตาที่ต้องมาแอบรักผู้ชายที่มีเจ้าของ เธอหมางเมินและพยายามเลี่ยงเขาตลอด ไม่ว่าเขาจะส่งสายตาหรือพูดจาด้วย เธอก็ไม่มีท่าทีอะไรตอบ...
ฝนเริ่มตกหนักตอนเลิกงาน...นพนภามารับเจนภพกลับบ้าน ทุกคนในแผนกรีบแยกย้ายกลับ เหลือมุตตาคนเดียวในแผนก มุตตาเหงาและอ้างว้างขึ้นมาจับใจ เธอคิดถึงวีกิจ โทร.หาเขาที่โต๊ะทำงานเพื่อขอติดรถกลับบ้านด้วย ปริมเป็นคนรับสาย บอกว่าเขากลับไปแล้ว มุตตาอึ้งไปเล็กน้อย แม้แต่วีกิจก็ไม่อยู่ในวันที่เธอต้องการใครสักคน หรือว่าสุดท้ายแล้วเธอต้องอยู่คนเดียวและเป็นแค่ตัวสำรอง...
วีกิจเห็นฝนตกหนัก เขาให้ปริมติดรถไปลงที่ท่ารถหน้ากระทรวง มุตตาออกจากตึก เห็นรถวีกิจแล่นผ่าน มีปริมนั่งอยู่ด้วย จึงพยายามร้องเรียกเขา ปริมหันมาเห็นมุตตา รีบหลอกล่อให้วีกิจให้หันไปทางอื่น ส่วนตัวเองแอบยิ้มเยาะมุตตา เหมือนอยากจะบอกว่าถึงทีฉันบ้าง! มุตตาอึ้งไปนิดเพราะไม่คิดว่าวีกิจจะเมินใส่ตน...
ฝนตกหนักเหมือนฟ้ารั่ว มุตตาซ้อนวินมอเตอร์ไซค์ รับจ้างเข้าซอย เสื้อเปียกฝนมองเห็นทรวดทรงองค์เอว คนขับแสยะยิ้มหื่น เบรกรถเป็นระยะให้หน้าอกมุตตาเบียดกระแทกกับแผ่นหลังและเริ่มพูดจาโลมเลีย มุตตาเห็นท่าไม่ดีขอลงกลางทาง คนขับกระชากมุตตาเข้ามุมมืดข้างทางและพยายามจะข่มขืน มุตตาร้องกรี๊ดดิ้นรนผลักไสเหมือนคนบ้า วีกิจเป็นวีรบุรษขี่ม้าขาวมาช่วยได้ทันเวลา เขาทรุดตัวลงตรงหน้ามุตตาที่ยังกลัวจนตัวสั่น มุตตามองหน้าเขาแล้วโผเข้ากอดร้องไห้โฮ วีกิจอึ้งไปเล็กน้อยแล้วกอดปลอบเธอ...
ooooooo
วีกิจนั่งรอเสื้อที่เอาไปปั่นแห้ง มุตตายังตกใจ นั่งหน้าซีดไม่พูดไม่จา ศรีและพรมองอย่างเวทนา วีกิจเดินไปปลอบ มุตตาน้ำตารื้นขอบคุณเขาจากใจจริง เขาช่างเป็นเพื่อนที่แสนดี นึกเสียใจที่ทำไมถึงรักเขาไม่ได้ เธอนิ่งไปเล็กน้อยเหมือนอยากบอกอะไรบางอย่าง แต่ไม่กล้าพอ ได้แต่เปรยว่า
“ฉันเบื่อคนที่นี่เต็มที ฉันอยากลาออก”
“แล้วคุณจะไปทำงานที่ไหน หรือว่า...จะไปทำกับแฟนคุณ”
อ่านละคร แรงเงา ตอนที่ 2-3 วันที่ 28 ก.ย. 55
ละครเรื่อง แรงเงา บทประพันธ์โดย นันทนา วีระชนละครเรื่อง แรงเงา บทโทรทัศน์ : วิสุทธิชัย บุณยะกาญจน
ละครเรื่อง แรงเงา กำกับการแสดง : ชนินทร ประเสริฐประศาสน์
ละครเรื่อง แรงเงา ผลิต : บ. บรอดคาซท์ ไทย เทเลวิชั่น จำกัด โดย อรุโณชา ภาณุพันธ์
ละครเรื่อง แรงเงา แนว : ดราม่าเข้มข้น
ละครเรื่อง แรงเงา ออกอากาศวันจันทร์ และอังคาร เวลา 20.30 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง แรงเงา เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันจันทร์ที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2555
[ละครเรื่อง แรงเงา ออกอากาศต่อจาก หงส์สะบัดลาย]
ที่มา ไทยรัฐ