อ่านละคร ท่านชายในสายหมอก ตอนที่ 3 วันที่ 2 ก.ย. 55
ด้านปีเตอร์ หาทางจะเอาเอสดีการ์ดจากติ๊งโหน่ง คิดไปคิดมา จ้างพัชรีเป็นคนเข้าไปเอามาให้ พัชรีเข้าใจว่าคงมีภาพลับอะไรของเจ้าชายในนั้น จึงรับปากจะไปเอาคืนมา เพราะหวังจะตีแผ่ภาพนั้นในสกู๊ปข่าวของตนส่วนอำนาจกลับมารายงานชรินทร์ว่า ยิงขิงกับโซว์ตกรถไฟไปแล้ว คาดว่าตายแน่...ในขณะที่ขิงกับโซว์เดินหลงอยู่ในป่า ขิงหมดแรงเดินต่อไม่ไหว โซว์ตำหนิเป็นผู้ชายอะไรอ่อนแอ ขิงโวยแล้วฟูมฟาย
“ผู้ชายก็คนนะ มันต้องมีเหนื่อยมีเมื่อยกันบ้าง ใครจะบ้าพลังเหมือนนายล่ะ ผมไม่น่าบ้าจี้หนีตามนายมาเลย ดูสิต้องมาระหกระเหเร่ร่อน ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน แล้วก็ไม่รู้ว่าจะออกไปได้รึเปล่า อนาคตผมต้องมาพังเพราะนายแท้ๆ เรียนก็ยังเรียนไม่จบ เงินจะสร้างบ้านให้ยายก็ยังไม่มี”
“นายคิดว่านายแย่คนเดียวเหรอไง ฉันเองก็มีพ่อมีแม่ มีบ้านที่ต้องกลับไปเหมือนกัน ฉันก็ไม่ได้อยากเจอเรื่องแบบนี้ แต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว เราก็ต้องคิดหาทางแก้ไข ไม่ใช่เอาแต่ฟูมฟายไม่มีสติ” โซว์ทนไม่ไหวโต้กลับบ้าง
“ท่าทางจะไม่หยุดตกง่ายๆนะเนี่ย รีบถอดเสื้อเถอะ เดี๋ยวจะไม่สบาย” โซว์ถอดเสื้อตัวเอง เห็นขิงไม่ยอมถอดบอกไม่เป็นไร เขาย้ำ “ไม่เป็นไรได้ไง ถ้าไม่สบายขึ้นมาตอนนี้จะลำบากนะ”
ขิงทำหน้าไม่ถูก โซว์สังเกตเห็นหน้าอกขิงโตเพราะเสื้อแนบเนื้อ จึงถามว่าเล่นกล้ามอกหรือ ขิงอาย ด่าไอ้ลามก... โซว์ชักสงสัย จึงถามตรงๆว่าเป็นตุ๊ดหรือเปล่า ขิงตวาดกลับว่าเปล่า
“ถ้าเปล่าก็ถอดเสื้อสิ ไม่ต้องอายหรอกน่า”
“ไม่ถอด...” ขิงส่ายหัวดิก
โซว์ยิ่งสงสัย จะเข้าไปถอดให้ ขิงเอามือปิดหน้าอกถอยกรูดจนหลังชนกำแพง โซว์ยังก้าวตามเข้ามา เธอจึงตบหน้าเขา แต่เขาหลบทันกอดเธอหมับ ขิงตกใจร้องให้ปล่อย
“นายเป็นตุ๊ดแน่ๆ ยอมรับมาเถอะน่าบอย”
“ไม่ใช่นะเว้ย เฮ้ย ปล่อยนะ ปล่อย”
โซว์กอดขิงแน่น เธอพยายามดิ้นจนหลุด แต่เขายังจับแขนเธอไว้ได้ ทำให้ขิงล้ม โซว์ล้มตามลงไป มือตะปบหน้าอกเธอพอดี เขารู้สึกมันนุ่มนิ่มรีบดีดตัวออก
“นายไม่ใช่ตุ๊ด แต่เป็นกระเทยนี่หว่า”
“ไอ้บ้า...ฉันเป็นผู้หญิงต่างหากล่ะ” ขิงโกรธหลุดปากออกมา แล้วชกหน้าเขาเปรี้ยง
โซว์หงายเงิบไปทั้งเจ็บทั้งตกใจ...หลังจากความแตกแล้ว โซว์นั่งจมูกแดงอยู่มุมหนึ่ง ขิงนั่งหลบหน้าอายๆอยู่อีกมุม โซว์โกรธต่อว่าเธอที่โกหกหลอกลวง ขิงแก้ตัวว่าไม่ได้ตั้งใจ แต่เพราะเขาตาถั่วมองตนเป็นผู้ชายแต่แรกเอง
“ก็ผู้หญิงบ้าที่ไหน จะมาแต่งตัวเป็นผู้ชายเดินไปทั่วถนนข้าวสารแบบนั้น”
“ฉันไม่ได้ใส่เล่น ฉันใส่มาทำงานต่างหาก”
“แต่ถึงครั้งแรกฉันจะเข้าใจผิด แต่ครั้งที่สองนายจงใจหลอกฉัน”
“ก็ใช่...ฉันยอมรับว่าฉันจงใจใช้ความเข้าใจผิดของนาย แต่ขืนฉันบอก นายก็ไม่รับฉันเข้าทำงานล่ะสิ” ขิงยืดอกรับอย่างกล้าหาญ
โซว์ถามว่าอยากได้งานนี้มากหรือ ขิงยอมรับเพราะเงินดี โซว์เลียบเคียงถามแค่นั้นแน่หรือ ขิงโกรธลุกพรวดจะเอาเรื่อง ที่หาว่าตนเห็นแก่เงินจนคิดจะมาขายตัว โซว์ผงะถอย มองหน้าเธอแล้วนึกได้ว่าเธอคือคนที่ขโมยกล้อง ขิงยิ่งโกรธ คว้าอะไรได้ปาใส่
“ไอ้บ้า...ฉันไม่ได้ขโมยกล้องของนาย วันนั้นฉันเป็นคนจับโจรให้นายต่างหาก ทำคุณบูชาโทษแท้ๆ ฉันไม่น่ามายุ่งกับนายเลยจริงๆ โธ่เว้ย”
“นึกว่าหงุดหงิดเป็นคนเดียวรึไง ฉันเองก็ไม่น่ารับนายเข้ามาทำงานเลย นี่แหละนะผู้หญิง เรื่องมากวุ่นวาย คิดเล็กคิดน้อย เฮ้ย...งั้นเวลาที่นายอาบน้ำให้ฉัน...นายก็เห็นของฉันหมดแล้วสิ”
“คิดว่าอยากดูตายล่ะ ทุเรศ” ขิงอายจนหน้าแดงแต่ทำเป็นด่ากลบเกลื่อน
“ของแบบนี้จะไปรู้ได้ยังไง เธออาจจะหลงเสน่ห์ในความหล่อของฉันก็ได้”
“แหวะ พูดกับนายแล้วอารมณ์เสีย ถ้าถึงพรุ่งนี้เช้าเมื่อไหร่ นายไปของนาย ฉันจะไปของฉัน เราต่างคนต่างไป ไม่ต้องยุ่งกันอีก” ขิงสะบัดหน้าด้วยความโมโห
เวลาผ่านไป ฝนยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตก โซว์ นอนอยู่สะดุ้งตื่นเพราะฝนสาดเข้ามา เขาจึงลุกขยับ สะดุดขิงล้มหน้าฟาด ขิงตกใจแต่ขำที่เห็นเขาล้ม เธอไล่ให้เขากลับไปนอนที่เดิม ห้ามข้ามเขตมาใกล้ตน พลันฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมา ขิงสะดุ้งโดดเกาะแขนโซว์ร้องว้าย เขายิ้มขำ พอเธอรู้สึกตัวก็ถอยออก โซว์เดินกลับไปนั่งที่เดิมซึ่งเปียก ขิงสงสาร โยนผ้าแถวนั้นให้เช็ดน้ำ แล้วต่างคนต่างนอนหันหลังให้กัน
เช้าขึ้น เสียงนกร้องปลุกขิงตื่นขึ้นมา เธอตกใจเมื่อเห็นว่าตัวเองนอนกอดอยู่กับโซว์ เธอค่อยๆ แกะมือเขาออก โซว์ตื่นขึ้นมาพอดี เห็นหน้าขิงใกล้ๆรีบถามจะปล้ำตนหรือ ขิงหน้าเสียโวยว่าเขาหลงตัวเองแล้วลุกเดินหนีอายๆ โซว์บิดขี้เกียจแล้วลุกเดินตามขิงไป
ขิงหันมาไล่ไม่ให้เขาเดินตาม เพราะตกลงกันแล้วว่าต่างคนต่างไป โซว์ให้เธอมองว่า ทางเดินมีทางเดียว ขิงไม่พอใจจึงเร่งฝีเท้าเดินนำ โซว์แกล้งเดินแซง มาจนถึงถนนใหญ่ ขิงเริ่มเหนื่อยหอบ โซว์ถามขิงว่าตนจะโบกรถกลับกรุงเทพฯ ไปด้วยกันไหม
“ไม่ ฉันบอกแล้วไงว่าเราต่างคนต่างไป ฉันจะกลับบ้านที่เพชรบุรี” ทันใดมีรถกระบะแล่นมา เธอจึงโบกขออาศัยไปด้วย ขิงโบกมือให้โซว์ซึ่งยืนเหวอๆ ไม่รู้จะไปทางไหน
ooooooo
ข่าวในหนังสือพิมพ์ลงภาพติ๊งโหน่งร้องเพลงขณะที่ปีเตอร์เล่นเปียโน ลัดลดาเห็นแล้วไม่พอใจอย่างมาก บุกไปที่บ้านคุณหญิงฉาดประภา เพื่อจะเอาเรื่องติ๊งโหน่ง
ระหว่างนั้น ติ๊งโหน่งกำลังกอดเสื้อสูทปีเตอร์ สูดดมกลิ่นกายที่ติดอยู่ เผอิญมือจับโดนเอสดีการ์ดในกระเป๋า จึงล้วงออกมาวางบนโต๊ะอย่างไม่สนใจ เอาเสื้อสูทสวมให้ตุ๊กตาหมีตัวโตแล้วเอามากอดจูบ สาวใช้เปิดประตูเข้ามารายงานว่าลัดลดามาขอพบ เธออาย โวยไม่รู้จักเคาะประตู แต่พอได้ยินชื่อลัดลดาก็รีบแล่นลงมา
พอสองสาวเจอหน้าก็จิกกัดกันไม่ลดราวาศอกให้กัน พัชรีโผล่เข้ามาร้องทัก
“ต๊าย อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา พัชรีจากสตาร์นิวส์ เจาะข่าวลึก เจาะข่าวดัง มาแล้วค่ะ”
สองสาวชะงักการทะเลาะกัน หันมากอดคอปรองดอง ให้สัมภาษณ์และโพสท่าถ่ายรูป ถึงขนาดติ๊งโหน่งขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าหลายชุด ลัดลดาก็ไม่ลดละ สั่งคนหอบชุดที่บ้านมาให้ พัชรีพยายามอดทนสัมภาษณ์และถ่ายรูปเพื่อหาโอกาสค้นหาเอสดีการ์ดให้เจ้าชาย ทำทีมาช่วยติ๊งโหน่งเลือกเสื้อผ้า และค้นหาไปด้วย จนเห็นเอสดีการ์ดวางอยู่บนโต๊ะก็รีบคว้ามาเก็บไว้ แล้วหาโอกาสหลบหนีไป สองสาวงงว่าพัชรีหายไปไหน
กลับเข้ามาอยู่ในรถได้ พัชรีรีบเอาเอสดีการ์ดใส่เครื่องโน้ตบุ๊กของตัวเองเปิดดูว่ามีภาพอะไรบ้าง แต่ทุกอย่างมืดมิดไม่มีภาพอะไรปรากฏ
ooooooo
รถที่ขิงอาศัยมาจอดที่ปั๊มน้ำมัน ลุงคนขับเอาข้าวเหนียวไก่ย่างให้ขิงกิน เธออดคิดถึงและเป็นห่วงโซว์ไม่ได้ว่าไม่มีเงิน ไม่รู้จักทาง ป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง จึงขอร้องลุงให้กลับไปรับ
โซว์พยายามโบกรถ แต่ไม่มีคันไหนจอด เขาเริ่มอ่อนใจ ทันใด รถกระบะมาจอดตรงหน้า ขิงกระโดดลงมาจากหลังรถ
“ฉันว่าแล้วว่านายต้องยังไม่ได้ไปไหน”
โซว์หาว่าเธอมาเยาะเย้ย ขิงบอกให้มองตนในแง่ดีบ้าง แล้วชวนขึ้นรถไปพักบ้านยายตน อย่ากลับกรุงเทพฯให้โดนยิงตายเลย โซว์ลังเล ขิงรับรองความปลอดภัย เขาจึงยอมขึ้นรถไปด้วย...
ภายในโรงลิเกซึ่งเป็นของยายขม มีคนนั่งชมเพียง 5 คน เพราะความไม่สนุกและซ้ำซากจำเจของการแสดง แถมคนดูยังนั่งเม้า ไม่ได้สนใจการแสดง รุ้งซึ่งแสดงเป็นนางเอกไม่พอใจแกล้งด่ากระทบคนดู จึงเกิดการทะเลาะวิวาทขึ้น ถึงขั้นจะพังโรงลิเก ยายขมต้องมาขอโทษขอโพย สุดท้ายทุกคนกลับไปโดยไม่จ่ายเงินสักบาท ยายขมมองรุ้งด้วยความโมโห
“เพราะเอ็งคนเดียวเลยนังรุ้ง เอ็งด่าคนดูได้ยังไง”
“ก็พวกมันด่าฉันก่อน”
“เขาจะด่าเอ็งยังไง เอ็งก็ไม่มีสิทธิ์ไปด่าเขา พวกเขาเป็นผู้มีพระคุณกับเรา แล้วแบบนี้ใครจะมาดูลิเกของข้า”
อ่านละคร ท่านชายในสายหมอก ตอนที่ 3 วันที่ 2 ก.ย. 55
ท่านชายในสายหมอก บทประพันธ์ โดย วรรณึกท่านชายในสายหมอก บทโทรทัศน์ โดย ปณธี-ภควดี
ท่านชายในสายหมอก กำกับการแสดง โดย ศุภฌา ครุฑนาค
ท่านชายในสายหมอกออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.30 น. ทาง ช่อง 3
ท่านชายในสายหมอก เริ่มออกอากาศตอนแรกวันพุธที่ 12 กันยายน พ.ศ. 2555
ติตามชมละครเรื่องท่านชายในสายหมอก ได้ทางสถานีโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ