อ่านละคร ตะวันทอแสง ตอนที่ 6 วันที่ 25 ก.ย. 55
“ขอให้เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้...มันจบลงแค่วันนี้ด้วยเถอะ”ooooooo
คืนเดียวกัน ชีวินมากินข้าวกับรสาที่บ้านป้าอาภรณ์ ทั้งของคาวของหวานเต็มคราบ แถมยังไม่ต้องล้างถ้วยจานเพราะรสากับป้าอาภรณ์เหมากันเอง
ขณะอยู่ในครัวกันสองคนป้าหลาน อาภรณ์ถามรสาตรงๆว่าตั้งแต่คบกับชีวินมาเริ่มมองเห็นความดีของเขาบ้างหรือยัง รสาตอบทันทีว่าเห็นมานานแล้ว ป้าดีใจนึกว่าหลานใจอ่อน ที่ไหนได้ รสากลับย้อนถามป้าว่าใจอ่อนยังไง“อ้าว...ก็ใจอ่อนยอมคบกับเขามากกว่าเพื่อนไงล่ะ”
“โธ่ป้าภรณ์...รสกับวินเป็นได้แค่เพื่อนกันจริงๆค่ะ รสว่าบางทีเราคงจะรู้จักกันมากเกินไปหน่อย”
“อ้าว รู้จักกันมากเกินไปก็เลยเป็นแฟนกันไม่ได้ แล้วต้องรู้จักกันขนาดไหนถึงจะเป็นแฟนกันได้ล่ะ”
“นั่นสิ แค่ไหนนะถึงจะพอดี รสก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เอาไว้ถ้ารสเจอคนที่ทำให้รู้สึกว่าเขาเป็นแฟนได้เมื่อไหร่ รสจะบอกอีกทีนะคะ”
อาภรณ์มองหลานสาวแล้วก็ส่ายหน้าด้วยความไม่เข้าใจ ด้านชีวินที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่อีกห้อง ได้ยินเสียงมือถือดัง เขาลุกไปหยิบดู เห็นชื่อภคพงษ์โชว์หน้าจอจึงร้องบอกรสาว่าเจ้านายโทร.มา แต่ไม่มีเสียงตอบกลับ
และมือถือก็ยังดังต่อเนื่อง เขาตัดสินใจกดรับ ภคพงษ์ได้ยินเสียงก็ชะงักเล็กน้อย ก่อนฝากเขาบอกรสาให้ติดต่อกลับตนด้วย
ชีวินไม่ทันพูดอะไร ทางโน้นตัดสายไปแล้ว เมื่อ รสาเสร็จงานในครัวกลับออกมารู้เข้า เธอบ่นอีกตามเคยว่าเขาโทร.มาทำไมดึกดื่น พอเธอโทร.กลับไปก็ไม่ใช่เรื่องงาน แต่เป็นเรื่องรถของเธอที่เขาจะให้นายเปลี่ยนไปรับมาให้ รสารีบบอกด้วยความเกรงใจว่าขอไปรับรถเอง
“พรุ่งนี้ผมจะให้เปลี่ยนไปรับรถมาให้”
“ย้ำแบบนี้แปลว่าดิฉันไม่มีตัวเลือกอื่นใช่ไหมคะ”
“ผมเลือกในสิ่งที่ดีที่สุดให้คุณแล้ว ผมโทร.มาบอกคุณแค่นี้ พรุ่งนี้เจอกัน”
เขาด่วนวางสายโดยที่รสายังไม่ทันจะขอบคุณ ชีวินชะเง้อมองด้วยความอยากรู้ ซึ่งรสาก็ไม่ปิดบัง เล่าให้ฟังขณะเดินออกมาส่งเขาหน้าบ้าน
“แค่เรื่องรถเนี่ยนะ ทำไมถึงฝากเราบอกรสไม่ได้ ทำไมต้องให้โทร.กลับด้วย แถมยังให้คนรถไปรับรถมาให้อีก มันดีเกินไป ไม่น่าไว้ใจอย่างแรง” ชีวินตั้งข้อสงสัยด้วยใจที่ระแวง
“เขาก็ทำแบบนี้กับทุกคน มันอาจจะเป็นนิสัยของเขาก็ได้ ถ้าวินเริ่มทำงานกับเขา เขาก็ทำกับวินแบบเดียวกัน”
“ไม่มีทาง...วินว่าเขาไม่ได้ทำแบบนี้กับทุกคน”
“เฮ้อ...พูดไปตอนนี้วินก็คงไม่เชื่อ ถ้าวินได้รู้จักใกล้ชิดกับผู้ชายอย่างภคพงษ์มากกว่านี้ เดี๋ยววินก็รู้เอง”
รสายืนยันอย่างมั่นใจ ชีวินไม่ตอบแต่ในใจคัดค้าน ยังไงก็ไม่เชื่อ...
ooooooo
เนื่องจากทำงานอยู่ที่เดียวกัน วาริชกับพิมพรรณมีโอกาสใกล้ชิดกันมากขึ้น วันหนึ่งขณะทั้งคู่ออกมากินข้าวกลางวันที่ตลาด เดินจับมือถือแขนกันอย่างแฟน ปรากฏว่าห้าวกับพร้อมมาเห็น ห้าวตกใจมากรีบส่งข้อความเข้ามือถือให้พิมพรรณรู้ตัว
นี่เองทำให้พิมพรรณไม่สบายใจ แต่สำหรับวาริชพอรู้เรื่องเขากลับไม่หนักใจอะไรเลย เน้นย้ำกับเธอว่าเขาต้องหาโอกาสคุยกับพ่อของเธอเพื่อแสดงความจริงใจ เขาต้องทำทุกอย่างให้ถูกต้อง ถือเป็นการให้เกียรติทั้งพ่อและเธอด้วย
ด้านรสาที่วันนี้ภคพงษ์ให้เปลี่ยนไปรับรถมาให้ เธอต้องการจ่ายเงินค่าซ่อมรถคืนแก่ภคพงษ์ แต่ไม่ว่าจะตื๊อและอ้างอย่างไรเขาก็ไม่รับ แถมยังสั่งสายใจทำอาหารกลางวันไว้ให้เธออีกด้วย ทำให้รสาเริ่มรู้สึกได้ถึงความมีน้ำใจของเขา อีกทั้งสายใจก็ยืนยันด้วยว่านายของตนเป็นคนดีที่น่าสงสาร
ฟากฝั่งครอบครัวใหม่ของรัชนี วันนี้เธอเลือกสถานที่เรียนให้ลูกสาวได้แล้ว ส่วนสุวิทย์ก็มีข่าวดีมาบอกเธอกับลูกว่า หุ้นส่วนธุรกิจของเราในกลุ่มประเทศอาหรับสนใจจะขยายตลาดนำเข้าเครื่องจักรของโรงงาน ทำให้ยอดสั่งเพิ่มขึ้นเกือบเท่าตัว เท่านั้นไม่พอ ทางเขายังอยากนำเข้าจิวเวลรีฝีมือคนไทย เพราะกำลังเป็นที่ต้องการของตลาด ตนจึงให้เขาดูของขวัญที่ปรางทิพย์ให้ ปรากฏว่าเขาชอบมาก ตนก็เลยให้ผู้ช่วยสืบประวัติเจ้าของร้านที่ชื่อภคพงษ์ เถลิงยศ
รัชนีหน้าเจื่อนหุบยิ้มทันที แต่สองพ่อลูกไม่ทันสังเกต สุวิทย์ยังคงพูดถึงภคพงษ์ต่อไป ก่อนสรุปว่าตนให้ผู้ช่วยนัดทานข้าวกับเขาเรียบร้อยแล้ว และตนจะพาภรรยากับลูกสาวไปด้วย ปรางทิพย์ตื่นเต้นยินดี ตรงข้ามกับรัชนีที่นั่งอึ้งพูดไม่ออก ไม่รู้จะจัดการกับเรื่องนี้ยังไงดี
เย็นนั้น พิมพรรณโทร.มาปรึกษารสาเรื่องวาริชจะไปเปิดตัวกับพ่อว่าเราคบกันฉันแฟน เพราะเมื่อกลางวันพ่อเห็นแล้วว่าตนเดินจับมือกับเขาที่ตลาด รสาเห็นด้วยที่วาริชจะแสดงความจริงใจ และเธอยังพูดให้กำลังใจจนพิมพรรณคลายความกังวลไปได้บ้าง
แต่เมื่อวาริชมาเจรจากับพ่อแม่ของเธอ ปรากฏว่านายพร้อมไม่ค่อยยอมรับ แถมยังพูดจาดักคอเรื่องความเจ้าชู้ปากหวานของวาริชเสียจนเขาหน้าม้านไปนิด แต่ก็ยังอดทนพยายามพูดดีต่อไป ฝ่ายห้าวที่อยู่ในเหตุการณ์ไม่พูดอะไรสักคำ ทั้งที่รู้สึกขัดหูขัดตาเหลือเกินกับวาจาของหมอนี่
สักครู่ ห้าวหลบออกไปโทร.เล่าให้รสาฟัง ย้ำว่า ตนไม่ไว้ใจวาริช มันดูคล่องจนคร่อก หวานจนเลี่ยน ตนห่วงพิมจะมองโลกในแง่ดีแล้วก็โดนมันหลอกง่ายๆ รสาฟังแล้วหนักใจเหมือนกัน จึงรับปากห้าวว่าศุกร์นี้ตนจะลางานครึ่งวัน รีบไประยองแล้วจะลองคุยกับพิมดู
คุยกับห้าวเสร็จ รสาเตรียมตัวกลับบ้านเพราะหมดเวลางานแล้ว แต่ไม่ทันออกจากเรือนเล็กก็ได้ยินเสียงคนงานตะโกนขอความช่วยเหลือ มีช่างปูกระเบื้องเป็นลมล้มหัวแตก รสาจะรีบพาเธอไปหาหมอ ก็พอดีภคพงษ์กลับมาเจอ เขาจึงขับรถไปส่งโรงพยาบาลและดูแลเรื่องค่ารักษาให้ทั้งหมด รสาที่มาด้วยได้เห็นอีกมุมที่อ่อนโยนและอาทรต่อคนอื่นที่ด้อยกว่า ถึงกับแอบชื่นชมความมีน้ำใจของภคพงษ์อยู่เงียบๆ
เสร็จเรื่อง ภคพงษ์อาสาไปส่งรสาที่บ้านแล้วถือโอกาส อยู่กินข้าวเมื่อป้าอาภรณ์เชิญชวน โดยไม่เกี่ยงว่าอาหารนั้นจะธรรมดาสักแค่ไหน รสาเห็นแล้วยิ่งประทับใจแต่เก็บอาการเอาไว้อย่างมิดชิด ส่วนป้าอาภรณ์ของเธอไม่เก็บเลยสักนิด พูดคุยกับภคพงษ์อย่างถูกคอ แถมฝากฝังให้เขาช่วยดูแลและคอยเตือนหลานสาวเรื่องกินข้าวให้ตรงเวลา โรคกระเพาะจะได้ไม่กำเริบ
ภคพงษ์รับปากแข็งขันก่อนลากลับไปอย่างมีความสุข ฝ่ายอาภรณ์ที่รู้สึกถูกชะตาและถูกใจในความเรียบง่ายอ่อนน้อมของชายหนุ่ม ก็อดถามหลานสาวไม่ได้ว่าเขามีใจกับเราหรือเปล่าถึงได้รับปากมั่นเหมาะอย่างนั้น รสารีบบอกว่าไม่มีอะไรจริงๆ ทุกอย่างที่ป้าเห็นเป็นนิสัยปกติของเขา เขาทำแบบนี้กับทุกคน ขนาดคนงานที่มาซ่อมแซมบ้านประสบอุบัติเหตุ เขาก็ดูแลอย่างดี ขับรถมาส่งโรงพยาบาล จัดห้องพัก และรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมด
“เขาทำดีแบบนี้กับทุกคนค่ะ ไม่ได้มีอะไรพิเศษจริงๆค่ะ” รสายืนยัน...ป้าอาภรณ์นิ่งไปทั้งที่ยังสงสัย จากประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมา แกเชื่อว่ามันมีอะไรพิเศษมากกว่านั้นจริงๆ
ooooooo
วาริชเพียรมารับส่งพิมพรรณไม่ขาด เพื่อแสดงให้พร้อมเห็นว่าเขาจริงจังจริงใจ แต่เมื่อใดที่พร้อมเจอจังๆก็มีอันต้องว่ากระทบกระเทียบทุกที จนวาริชอดบ่นกับพิมพรรณไม่ได้ว่า ท่าทางพ่อของเธอไม่ค่อยชอบขี้หน้าเขาเท่าไหร่ แต่ยังไงเขาก็ไม่ท้อ เขาต้องเคารพนับถือและให้เกียรติท่านเสมอ
พิมพรรณฟังคำพูดหวานหูนั้นแล้วยิ่งเป็นปลื้มชื่นชมวาริช ต่างกับห้าวที่แอบฟังแทบจะอ้วกเสียให้ได้ พอเงี่ยหูฟังต่อไปก็ยิ่งไม่พอใจวาริช ที่อยากรู้ว่ารสาจดทะเบียนถูกต้องตามกฎหมายเป็นลูกบุญธรรมของพร้อมกับวิมลหรือเปล่า และเธอได้เข้ามาดูแลเรื่องงานที่รีสอร์ตด้วยไหม?
“รสจดทะเบียนถูกต้องทุกอย่างค่ะ แต่เรื่องงานที่รีสอร์ตไม่ได้มาดูแล แค่งานตัวเองก็ยุ่งจะแย่อยู่แล้ว วาริชถามทำไมเหรอ”
“ไม่มีอะไร ก็แค่อยากรู้เฉยๆ” วาริชบอกปัดแล้วพาพิมพรรณออกจากบ้านไป โดยทั้งคู่ไม่รู้ว่าห้าวยืนหน้านิ่วคิ้วขมวด ไม่ไว้วางใจวาริชมากขึ้น...
ชีวินแวะมาคุยงานกับรสาที่บ้าน พอรู้จากป้าอาภรณ์ว่าเมื่อวันก่อนภคพงษ์มาส่งรสาและอยู่กินข้าวด้วยอย่างไม่ถือเนื้อถือตัว อีกทั้งคำพูดคำจาของรสาก็เริ่มเห็นความดีของเขา ทำให้ความหวาดระแวงที่มีในใจของชีวินยิ่งเพิ่มมากขึ้นจนคิดหนัก กลัวจะเสียรสาไป...
สายวันนี้ รัชนีพาปรางทิพย์ไปดูสถานที่เรียนซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยหรูของเมืองไทย เสร็จแล้วสองแม่ลูกพากันไปกินข้าวกลางวันที่ห้างสรรพสินค้า จู่ๆปรางทิพย์นึกได้ว่าร้านเถลิงยศจิวเวลรีอยู่ที่นี่ด้วยจึงจะชวนแม่ไปดู แต่กลายเป็นว่ารัชนีรีบร้อนชวนลูกสาวกลับทันทีทันใด ขนาดอาหารที่สั่งมาแล้วยังให้พนักงานเอาใส่ถุงกลับไปกินบ้าน
ขณะที่สองแม่ลูกเดินไปขึ้นรถ ภคพงษ์เห็นแม่ผู้ให้กำเนิดเต็มตาแต่ไม่เห็นปรางทิพย์ที่มีคนอื่นบัง ชายหนุ่มช็อกตัวเย็นวาบ ทำอะไรไม่ถูกไปชั่วอึดใจ ก่อนจะเดินลิ่วจากไปคนละทางอย่างทำใจไม่ได้
เมื่อรัชนีกลับถึงบ้านก็ค้นคว้าหาข้อมูลร้านจิวเวลรีอื่นๆมาเป็นตัวเลือกให้สามี ด้วยหวังว่าเขาจะได้ไม่ต้องติดต่อกับร้านเถลิงยศอีก แต่ท่าทางจะไม่สำเร็จ เพราะสุวิทย์ยังสนใจ อยากลองร่วมงานกับคนหนุ่มรุ่นใหม่ไฟแรง ซึ่งเขาติดต่อผู้ช่วยของภคพงษ์ที่ชื่อเผด็จได้แล้ว อีกไม่นานคงได้เจอกัน สำหรับร้านใหม่ที่ภรรยาหามาให้ เขาก็จะลองติดต่อไป แล้วค่อยเลือกร้านที่ดีที่สุด...
ขณะเดียวกันนั้น ภคพงษ์กับเผด็จกำลังคุยเรื่องที่นายสุวิทย์ วงศ์เธียรสถิตย์ อยากคุยเรื่องการส่งออกเครื่องเพชรไปประเทศอาหรับ แต่ภคพงษ์ไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อนจึงขอทราบประวัติทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวของเขาก่อนถึงจะตัดสินใจ
เผด็จรับคำแล้วจะกลับออกไป ภคพงษ์นึกถึงเรื่องแม่ที่เจอเมื่อกลางวัน ทำเหมือนจะเล่าให้เผด็จฟัง แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ นิ่งเงียบเสีย...
อ่านละคร ตะวันทอแสง ตอนที่ 6 วันที่ 25 ก.ย. 55
ละครเรื่อง ตะวันทอแสง บทประพันธ์โดย : ปิยะพร ศักดิ์เกษมละครเรื่อง ตะวันทอแสง บทโทรทัศน์โดย : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง ตะวันทอแสง กำกับการแสดงโดย : พีรพล เธียรเจริญ
ละครเรื่อง ตะวันทอแสง ดำเนินการผลิตโดย : อรพรรณ วัชรพล(โพลีพลัส จัดให้)
ละครเรื่อง ตะวันทอแสง ออกอากาศทุกวันศุกร์ เสาร์ และวันอาทิตย์ เวลา 20.25 น.
ละครเรื่อง ตะวันทอแสง ออกอากาศทาง ช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ