อ่านละคร แรงเงา วันที่ 11 พ.ย. 55
“หนูไม่โทษใครหรอกค่ะ แต่หนูอยากเชื่ออย่างที่ป้าสร้อยว่า ทุกอย่างเกิดจากกรรมของเราเอง”คำพูดของต้องทำเอาทุกคนนิ่งอึ้ง นพนภามองลูกสาวที่เยือกเย็นอย่างไม่น่าเชื่อก่อนจะสั่งแต้วกับแหวงเสียงสั่นเครือให้พาต่อไปทำแผล ทุกคนพากันจะเดินออกไปจากห้อง เจนภพเรียกนพนภาเอาไว้
“นี่คุณลืมอะไรไปหรือเปล่า”
“คะ ?” นพนภางง
“ผมกำลังรอว่าเมื่อไรคุณจะชวนผมหย่า ผมว่าเราหย่ากันได้แล้ว” เจนภพยิ้มเยาะ
นพนภาผงะ ต้อง ต่อ ต้อม ชะงักหันมาฟัง
“ไม่ต้องห่วงเรื่องสมบัติมหาศาลของคุณ คุณว่าผมมาแต่ตัว ผมก็จะไปแต่ตัว”
พูดจบเจนภพเดินออกไปอย่างปลงตก นพนภาเซไปเกาะมุมโต๊ะ ต้อมร้องไห้โฮวิ่งเข้าไปกอดพ่อเอาไว้แน่นไม่อยากให้พ่อแม่เลิกกัน เจนภพกอดลูกสาว น้ำตาซึม นพนภาหมดเรี่ยวแรงนั่งอึ้งอยู่ตรงนั้น เนตรนภิศแอบยิ้มสะใจ
เนตรนภิศกลับมาบ้านอย่างอารมณ์ดี เล่าเรื่องต่อเป็นกะเทยให้อมรและพงศกรฟัง โดยใส่ไข่เติมสีสันอีกมากมาย และทำท่าขยะแขยงเมื่อพูดคำว่ากะเทย อมรและพงศกรมองหน้ากัน หมดความอยากทานด้วยกันทั้งคู่
“แล้วพวกเขาจะเอายังไงต่อ” อมรหยั่งเชิงถาม
“คงไปบังคับเจ้าต่อมันไม่ได้หรอก มันก็ยังคบอยู่ เงินทองก็คงปรนเปรอกันไม่ขาดสาย แหม ทั้งลูกสาวลูกชาย งามหน้ากันทั้งคู่”
“ไม่สงสารเลยเหรอครับ” พงศกรถามขึ้น
“ไปสงสารทำไมคะ พี่นภาเลี้ยงลูกแบบนี้ ลูกชายไม่เป็นกะเทยก็ต้องเป็นเกย์”
“เลี้ยงยังไงหรือ”
“ก็ข่มผัว เล่าแต่เรื่องเลว ๆ ของพ่อกรอกหูลูกจนฝังหัว แปลกจังนะคะ แม่ข่มผัว ลูกก็เป็นกะเทย แม่แหย พ่อเผด็จการ ลูกสงสารแม่ ลูกก็เป็นกะเทยเหมือนกัน”
อมรและพงศกรมองหน้ากัน ทั้งคู่มีแววอดรนทนไม่ไหว
“ที่จริงยังมีอีกนะคุณ ผู้หญิงบางคนทำตัวไร้ค่า วัน ๆ มีแต่เรื่องไร้สติของคนจิตไม่ว่าง อิจฉาริษยา นินทา แต่คิดว่าตัวเองเป็นคนดี ลูกชายเห็นเข้าทุกวันก็ฝังใจว่า ผู้หญิงน่ารังเกียจ ก็เลยเป็นเกย์ได้เหมือนกัน” อมรพูดเสียงเข้ม
“ว้าย เข้าเค้าค่ะ นี่คุณไปรู้มาจากไหน”
“ผมดูจากใกล้ ๆ ตัวนี่แหละ คนนึงเห็นตอนเป็นเด็ก อีกคนเห็นตอนแต่งงานแล้ว”
อมรพูดถึงตัวเองกับเนตรนภิศ แต่เธอไม่รับรู้ พงศกรตกใจใช้เท้าเตะหน้าแข้งอมรเพื่อเตือนสติ
“เฮ้ย แค่ทฤษฎีจิตวิทยา เดี๋ยวนี้เขาพิสูจน์แล้ว คนจะเป็นน่ะมันฝังมาตั้งแต่โครโมโซมแล้ว อย่าโทษพ่อโทษแม่กันนักเลย” พงศกรเฉไฉ
“ต้องโทษค่ะ พ่อแม่เยอะแยะไปเลี้ยงลูกไม่เป็น มีลูกรัก ลูกชัง ลูกฉัน ลูกเธอ ลูกเก่ง ลูกโง่ ให้ท้ายคนนึง สาปแช่งคนนึง ลงท้ายบ้านก็แตก”
เนตรนภิศพรั่งพรูความคิดตัวเองฉอด ๆ
พงศกรแอบจับมือคู่ขาหนุ่ม มาบีบอย่างให้กำลังใจ
วีกิจไปที่บริษัทมุนินทร์ นั่งคุยกับลูกศร เธอเล่าเรื่องนาฬิกาทรายที่เพื่อนรักมอบให้เขา เพื่อให้เขาระลึกถึงวันที่ไปเที่ยวทะเลด้วยกัน ทำให้วีกิจเพิ่งรู้ชัดว่า นาฬิกาทรายไม่ใช่ของขวัญแห่งการตัดรอน
“ถึงไม่มีนาฬิกาทรายนั่น ผมก็ไม่มีวันลืมวันนั้นหรอกฮะ”
“เอ อะไรน่าจดจำกว่าคะ การไปก่อปราสาททราย ปิ้งย่างอาหารสดหรือการไปดูดาวที่ท้องฟ้าจำลอง”
วีกิจหน้าแดงฉาน ลูกศรมองดูรู้ว่า มุนินทร์ที่แข็งกระด้าง รักส่วนอ่อนไหวในตัวชายผู้นี้
“นี่เขาเล่าให้คุณฟังหมดเลยหรือฮะ”
“ไม่หรอกค่ะ มีเรื่องที่เขาไม่ยอมเล่าอีกตั้งเยอะ มีหลายเรื่องที่ฉันก็ไม่รู้ แล้วก็คงมีหลายเรื่องที่คุณไม่รู้....ก่อนวันเกิดคุณ ไอ้มือปืนคนนั้นบุกไปถึงคอนโดฯ มันจะฆ่านิน จับนินกดน้ำที่สระแทบขาดใจตาย นินหนีขึ้นมาได้ โชคช่วยที่เจ้ามือปืนโดนไฟช็อตตายเสียเอง งานนี้คงไม่พ้นอาสะใภ้คุณส่งมันมา”
“เพราะอย่างนี้นี่เอง นินถึงไม่ไปงานวันเกิดผม แต่กลับบุกไปที่งานริมสระ แล้วไปสร้างความแตกแยกให้ครอบครัวอานภาอีกครั้ง” วีกิจยิ่งสะเทือนใจกับวันเกิด วันปาร์ตี้หน้ากากและการแก้แค้นทั้งมวลของตน
ลูกศรเห็นณัฐดนัยเดินเข้ามาจึงโบกมือเรียก วีกิจจึงขอตัวกลับ มองณัฐดนัยด้วยรอยยิ้มหลังรู้ว่าเขาคือคู่หมายของลูกศร
“คุณพูดอะไรกับเขาฮะ ทำไมเขามองผมยิ้ม ๆ”
“ฉันบอกเขาว่าคุณอาจจะเป็นเกย์น่ะซีคะ เขาจะได้เลิกหึงคุณ”
“เอ๊ะ คราวที่แล้วผมเป็นคู่หมั้นคุณไม่ใช่เหรอ วันนี้กลายเป็นเกย์ไปแล้ว”
“ค่ะ เป็นคู่หมั้นเกย์ไงคะ”
“ผมเป็นเกย์ไม่ได้หรอกครับ ถ้าผมยังเห็นคุณลูกศรสวยขนาดนี้”
ณัฐดนัยยิ้มหวานแล้วเดินไปสั่งเครื่องดื่มที่เคาน์เตอร์ ปล่อยลูกศรนั่งตาเยิ้มยิ้มฝัน
ด้านวีกิจเล่าเรื่องมุนินทร์ และมุตตาให้กริบฟัง กริบจึงสรุปว่าเป็นเรื่องพี่สาวฝาแฝด กลับมาแก้แค้นแทนน้องสาว และถามวีกิจต่อว่าตอนนี้มุตตาอยู่ที่ไหน
“ตากลับไปเพชรบูรณ์ คงยังอยู่ที่นั่น แล้วให้มุนินทร์กลับมาจัดการเรื่องทั้งหมด”
“เท่ดีว่ะ ปลอมเป็นน้องสาวตัวเอง แล้วไม่มีใครรู้ แกจะทำยังไงต่อ”
“ฉันอาจจะตามตาไปที่เพชรบูรณ์”
ที่กระทรวงฯ รัชนกเห็นใคร ๆ ก็รักมุตตา เธอริษยาคนที่มีแต่คนรัก จึงเปลี่ยนแปลงการแต่งตัวให้เหมือนมุตตาทุกอย่าง แต่นิสัยยังคงไม่เปลี่ยน วีกิจเข้ามาที่ห้องกาแฟได้ยินรัชนกกำลังโทรฯ รายงานนพนภาเรื่องเจนภพ วีกิจรู้สึกสมเพชการกระทำของเธอ รัชนกวางหู หันมาเห็นวีกิจยืนมองอย่างเย็นชา
“มุตตาที่พยายามรายงานเรื่องอาภพอยู่ตอนนี้ เป็นมุตตาคนเดียวกับที่พาผมไปขึ้นเตียงคุณใช่ไหมฮะ”
“ตายจริง พี่ตาเคยพาคุณวีกิจ....เอ่อ...ขึ้นเตียงด้วยหรือคะ”
“นี่คุณมีความละอายบ้างไหม”
“นกเป็นคนขี้อายออกค่ะ ใคร ๆ ก็รู้”
“คุณทำให้ผมเชื่อจริง ๆ ว่าอย่าเชื่อในสิ่งที่ตาเราเห็น”
“เชื่อเถอะค่ะ ว่านี่ของจริง ไม่มีซิลิโคนปลอมปน” รัชนกพูดพลางลูบหน้าลงมาจนถึงเนินอก
รัชนกมีเป้าหมายใหม่ เธอจ้องจะจับเจนภพหรือไม่ก็จ้องทำให้ครอบครัวเขาร้าวฉาน หญิงสาวพยายามกลับบ้านพร้อมเจนภพ และชวนกันไปทานอาหารค่ำ รัชนกตั้งใจมอมเหล้าเจนภพเต็มที่ ด้วยความเมาทำให้เขาตาลายมองรัชนกเหมือนมุตตาเข้าไปทุกที
สุดท้ายเจนภพก็ถูกรัชนกพาไปนอนที่คอนโดฯ ของเธอ ตลอดเวลาเขาพร่ำเพ้อถึงแต่มุตตา และแรงปรารถนาที่รัชนกปรนเปรอให้... จนในที่สุดเจนภพก็ตกเป็นเหยื่อโรคจิตของรัชนกและศักดิ์ชาย ที่แอบถ่ายคลิปฉากบนเตียงของทั้งสองเอาไว้
ลูกศรมาหามุนินทร์ที่ห้องพัก เธอเอาลิลลี่ช่อใหญ่มาปักแจกัน มุนินทร์เห็นดอกลิลลี่แล้วยิ้มเศร้า ๆ เพราะนึกถึงน้องสาว ลูกศรให้มุนินทร์เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง....แล้วมุนินทร์ก็ตัดสินใจเล่าถึงวันที่เธอเดินทางกลับมาจากเมืองไทยให้ลูกศรฟังว่า พอเธอกลับมาถึงบ้านก็เห็นมุตตาผูกคอตาย
“ยิ่งไปกว่านั้น หมอบีบอกว่าตาท้องได้ 12 สัปดาห์แล้ว”
น้ำเสียงมุนินทร์เศร้า ลูกศรอึ้งไปที่รู้เรื่องในวันที่มุตตาตาย มุนินทร์เอาเสื้อผ้าของน้องสาวมาใส่ นายแปลกและนางพิณเห็นลูกสาวคนโตแล้วอุทานว่าเป็นมุตตา เพราะเธอดูเหมือนมุตตาไม่ผิดเพี้ยน นางพิณพร่ำบอกอย่างเสียใจว่า หากมุนินทร์กลับมาเร็วกว่านี้ เธออาจจะได้ปกป้องน้องสาว มุตตาจะได้ไม่ถูกคนในกองที่กระทรวงทำร้ายจนเป็นแบบนี้
“เธอก็เลยเกิดความคิดที่จะมาสืบหาสาเหตุการตายของตา และก็เลยเถิดไปเป็นการจองล้างจองผลาญ”
“ตากับฉันคงทำกรรมร่วมกันมา ถึงพลาดจากสิ่งที่เรารักทั้งคู่”
“นิน กรรมของใครก็ของคนนั้น ฉันเคยถามเธอว่าเธอเชื่อในกฎแห่งกรรม เรื่องการเวียนว่ายตายเกิดไหม”
“เธอจะบอกว่ามันเป็นเรื่องเดียวกันหรือ”
“ใช่ เพราะกฎแห่งกรรมมันส่งผลข้ามภพข้ามชาติ ฉันทำเธอ เธอทำฉันอยู่นี่เอง” ลูกศรเตือนสติมุนินทร์
“แปลว่าตาอาจจะเคยทำร้ายสองผัวเมียนี่มาอย่างสาหัสก็ได้ ในชาติก่อนหรือ”
“อาจจะใช่ หรืออาจจะไม่ใช่ก็ได้ เธอรู้ไหมในทางพุทธศาสนาไม่มีคำว่าเหตุบังเอิญ ไม่มีคำว่าชีวิตไม่มีความยุติธรรม เพราะกฎแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ”
“การยุติบาปเวรจึงคือการปล่อยวางและอโหสิกรรมใช่ไหมศร”
“โอเค เธอไม่โง่แล้ว”
มุนินทร์มองดูลูกศรอย่างทึ่ง ซาบซึ้ง
“เธอรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง”
“ถึงฉันจะเปรี้ยวซ่า ครอบครัวฉันก็เป็นชาวพุทธ ที่ไม่ใช่แค่เปลือก แต่เป็นผู้เข้าถึงแก่นธรรมแท้ ๆ นะจ๊ะ”
เจนภพตัดสินใจอย่างเด็ดขาดแล้วว่า เขาจะไม่มีใครที่ไหนอีก ขณะที่รัชนกเริ่มเกาะเจนภพแจ เจนภพนัดมาคุยให้รู้เรื่องว่าที่เขานอนกับเธอวันนั้นคิดว่าจะเป็นครั้งสุดท้าย รัชนกเห็นว่าเจนภพจะตีตัวออกห่าง จึงเอาคลิปที่ศักดิ์ชายถ่ายไว้ไปเสนอขายเนตรนภิศ
มุนินทร์อยากจะเลิกราจากเกมนี้เสียที จึงโทรฯ นัดให้เจนภพไปพบในค่ำวันนี้
“นัดเจอ เพื่อให้คุณแกล้งหลอกผมไปพบ แล้วถ่ายคลิป หรือไม่ก็ตีจากทุกครั้งใช่ไหม” เจนภพน้ำเสียงเย็นชา
“คราวนี้ เพื่อการจากลาค่ะ ฉันจะไปจากชีวิตคุณเสียที”
“จากลาหรือ ตาพูดเล่นใช่ไหม”
“เสียงฉันเหมือนล้อเล่นไหมล่ะคะ”
“ได้ ผมคงเจอตาได้ตอนทุ่มนึง ที่ไหนดี”มุนินทร์บอกสถานที่เจนภพทวนคำ รัชนกที่แอบฟังอยู่รีบโทรฯ ไปรายงานเนตรนภิศทันที....จากนั้นเนตรนภิศก็เอาคลิปที่ได้จากรัชนกมาเปิดให้นพนภาดู...ผู้หญิงในคลิปคือรัชนกในคราบมุตตาอยู่บนเตียงกับเจนภพ นพนภามองดูจอทีวีอย่างเคียดแค้นแสนสาหัส
“แล้วรู้ไหมคะ ว่าตอนนี้ผัวพี่อยู่ที่ไหน” เนตรนภิศใส่ไฟต่อ
“จะนรกขุมไหนก็ช่าง แกต้องพาฉันไปเดี๋ยวนี้”
เนตรนภิศแอบยิ้มสมใจ ก่อนจะพาพี่สาวไปที่โรงแรมตามที่รัชนกโทรฯ มาบอก....เจนภพและมุนินทร์นัดเจอกันที่ล็อบบี้ชั้นลอยโรงแรมเพื่อบอกเลิกการติดต่อกัน
“ผมก็ตัดสินใจแล้ว...ผมทนให้เกิดปัญหาในครอบครัวผมอีกไม่ได้ และตาเองก็ควรมีอนาคตที่ดีกว่าที่จะมาจมปลักกับตาแก่อย่างผม”
“พูดจริงเหรอคะ” มุนินทร์ยิ้มเลิกคิ้ว
“จริงซีครับ ตอนแรกที่ผมเจอตา ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมทำเป็นแค่เล่ห์ลวงของคนเห็นแก่ตัว แต่แล้วทุกสิ่งทุกอย่างที่ตาทุ่มเทตอบแทนมา ทำให้ผมรักตาอย่างแท้จริง”
มุนินทร์เห็นแววตาและท่าทีที่อ่อนลงของเจนภพ เธอเชื่อว่าเขารู้สึกผิดกับสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ
“ค่ะ ตาทุ่มเทชีวิตทั้งชีวิตให้คุณ”
“ผมเลวขนาดนี้ ตาก็ยังรักผมอยู่”
“ตารักคุณมากค่ะ รักมากพอที่จะเสียสละ และจากไป”
เจนภพยิ่งสะเทือนใจ มุนินทร์เอาสร้อยมุกที่เจนภพเคยให้มุตตามาคืน เจนภพรับมาอย่างงง ๆ แล้วเปิดดู
“หยดน้ำตาแห่งท้องทะเล ของขวัญที่แสนเศร้าเหลือเกิน เรื่องทั้งหมด...ฉันขออโหสิกรรม”
“ผมก็ขออโหสิกรรมเหมือนกัน”
เจนภพตวัดสร้อยพันข้อมือแล้วยื่นไป มุนินทร์บีบมือตอบอย่างให้อภัยทั้งสองกล่าวลากัน เจนภพลุกเดินไปส่ง ทั้งคู่เดินออกมาที่เชิงบันได เจอนพนภากับเนตรนภิศยืนดักทางอยู่ เพราะเข้าใจว่าทั้งคู่จะไปต่อกันที่ม่านรูด
“คงจะไปขึ้นสวรรค์ที่ไหนไม่ได้แล้วล่ะ เพราะฉันจะส่งแกสองคนไปลงนรก...นังแพศยากับไอ้คนสำส่อน”
มุนินทร์เบิกตากว้าง เจนภพใจหายวาบ นพนภาก้าวมาใกล้
“มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะ ผมกับตาจบกันแล้ว”
“ใช่ จบ จบกันวันนี้แหละ ฉันจะไม่รอให้ฟ้าดินลงโทษแกสองคนหรอก แต่ฉันขอพิพากษาด้วยมือฉันเอง ฉันจะฆ่านังนี่ด้วยปืนของคุณ”
แล้วนพนภาตวัดปืนเล็งใส่คนทั้งสองที่ยืนตะลึง เจนภพร้องห้าม มุนินทร์สูดลมหายใจยืดกายตรง สงบนิ่ง
“ถ้าเรามีกรรมขนาดนี้ ลงมือเถอะค่ะ ฉันจะไม่เคียดแค้นคุณเลย”
“นี่แกยังยั่วฉันได้อีกหรือ”
นพนภาโกรธสุดขีด ปลดเซฟปืน เจนภพร้องสุดเสียงโถมเข้าดันปืนในมือนพนภาขึ้น ปืนลั่นเปรี้ยง แรงแค้นทำให้นพนภาสู้ไม่ถอย ทั้งสองต่อสู้กัน นพนภาถอยเซไปเหนือบันได เจนภพแย่งปืนไว้ได้ นพนภาเสียหลักเซตกบันได
นพนภาเอื้อมมือไปคว้าข้อมือของเจนภพ แต่คว้าได้แค่สร้อยมุกที่หลุดติดมือมา สร้อยมุกขาดกระจาย นพนภาเสียหลักหงายตกลงไป นพนภากลิ้งลงไปหัวฟาดพื้น สลบเหมือดเลือดไหลนอง เจนภพ มุนินทร์ และเนตรนภิศตะลึง ตกใจสุดขีด
นพนภาถูกส่งเข้าห้องไอซียู หลังผ่าตัดเรียบร้อยแล้วนพนภานอนนิ่งบนเตียง อาการเบลอของยาก็ทำให้เธอเกิดฝันร้าย ในสมองมีแต่คำสั่งที่เธอส่งคนไปทำร้ายมุตตา และจบลงตรงคำสาปแช่ง ว่าให้นอนเป็นอัมพาตอยู่บนเตียง...ผลของกรรมทำให้คำประกาศิตนั้นส่งผลแก่ตัวเธอเอง นพนภาน้ำตาเอ่อรินไหลออกมา
เจนภพมานั่งดูคลิปของตัวเองที่บ้านวีกิจ สร้อยคำต่อว่ามุตตาที่จองล้างจองผลาญครอบครัวเจนภพ วีกิจจึงตัดสินใจเล่าให้ฟังว่า ผู้หญิงที่พวกเขาเห็นนั้นไม่ใช่มุตตา
อ่านละคร แรงเงา วันที่ 11 พ.ย. 55
ละครเรื่อง แรงเงา นำแสดงโดย: เจนี่, เคน ภูภูมิ, ปิ๊ป รวิชญ์, ธัญญ่า ธัญญาเรศละครเรื่อง แรงเงา บทประพันธ์โดย นันทนา วีระชน
ละครเรื่อง แรงเงา บทโทรทัศน์ : วิสุทธิชัย บุณยะกาญจน
ละครเรื่อง แรงเงา กำกับการแสดง : ชนินทร ประเสริฐประศาสน์
ละครเรื่อง แรงเงา ผลิต : บ. บรอดคาซท์ ไทย เทเลวิชั่น จำกัด โดย อรุโณชา ภาณุพันธ์
ละครเรื่อง แรงเงา แนว : ดราม่าเข้มข้น
ละครเรื่อง แรงเงา ออกอากาศวันจันทร์ และอังคาร เวลา 20.30 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง แรงเงา เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันจันทร์ที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2555
ที่มา เดลินิวส์