@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 15/2 วันที่ 29 ก.ค. 57

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 15/2 วันที่ 29 ก.ค. 57

“อ้าว ท่านริวบอกได้แค่นี้ก็บุญแล้ว พวกเราก็อยากได้บุญบ้าง”
เซกิหันไปหัวเราะกับคัตสึสนุกสนาน ริวชักยัวะ
“เอาบุญใหญ่เลยแล้วกัน เดี๋ยวจัดหนักให้”

ริวเงื้อหมัด ลุกเข้าหาคัตสึกับเซกิ ทั้งสองตกใจ รีบลุกเผ่นแนบไปอย่างรวดเร็ว คัตสึหน้าตื่น
“เหวอ...อยู่ไม่ได้แล้ว”
แพรวดาวเข้ามาพอดี เห็นคัตสึกับเซกิ วิ่งหนีไปคนละทาง อดขำทั้งสามไม่ได้ ริวหันมาเจอแพรวดาว ชะงักเล็กน้อย ทำตัวไม่ถูกเมื่อเธอมองโคโตะอย่างพิจารณา


“คุณริวเล่นโคโตะ...พิณญี่ปุ่น ด้วยเหรอคะ”

ริวยิ้ม เขิน ๆ ไม่รู้จะอธิบายยังไง
โถงในบ้านโอะนิซึกะ...ริวใช้ผ้าสะอาดผืนเล็ก บรรจงเช็ดโคโตะอย่างทะนุถนอม แพรวดาวสังเกตมอง ก่อนถามด้วยความสงสัย
“ตั้งแต่เข้ามาอยู่บ้านนี้ ฉันยังไม่เคยเห็นคุณริวเล่นโคโตะเลยสักครั้ง”
ริวมองโคโตะ อมยิ้ม นึกถึงมายูมิ แพรวดาวเห็นสีหน้าท่าทางริว จึงเปรยขึ้นอย่างคาดเดา
“หรือโคโตะ ทำให้คุณริวคิดถึงใคร”
“ผมจะคิดถึงมายูมิทำไม” ริวรีบปฏิเสธ
“ฉันยังไม่ได้เอ่ยชื่อใครเลยนะคะ”
ริวหน้าเหรอหรา เผลอปล่อยไก่ตัวใหญ่ออกไป แพรวดาวอดขำสีหน้าริวไม่ได้
“คนปากแข็ง หัวใจก็เลยต้องพูดแทน”
“โอคุซังรู้” ริวจ๋อยไป
“ทาเคชิสอนให้ฉันสังเกตคนจากแววตา ทุกครั้งที่พูดถึงมายูมิ แววตาคุณริวจะเป็นประกายสดใสของคนที่มีความรัก”
ริวมองแพรวดาวด้วยความทึ่ง ไม่ปฏิเสธความจริง
“ความรู้สึกบางอย่างเก็บไว้ในใจก็ดี แต่ความรู้สึกดี ๆ ที่มีต่อคนที่เรารัก ไม่ควรเก็บไว้นานเกินไปนะคะ”
“ผมไม่แน่ใจว่านั่นคือความรัก”
“คุณริวคนเดียวเท่านั้นที่รู้ค่ะ”
แพรวดาวยิ้มอย่างให้กำลังใจ ริวถามด้วยความเป็นห่วง
“ทาเคชิต้องไปบ้านมิซาว่าทุกวัน โอคุซัง...เอ่อ...”
“ที่สุดของรัก คือการเชื่อใจกันและกัน...ความจริงคุณไอโกะมีสิทธิ์ใกล้ชิดทาเคชิมากกว่าฉัน”
“โอคุซังเข้าใจทาเคชิ แต่ทำไมสีหน้าไม่ค่อยสบายใจ”
“ทาเคชิไปบ้านมิซาว่าคนเดียว...ถ้ามิซาว่าเกี่ยวข้องกับซะโต้จริงรอบตัวทาเคชิก็เต็มไปด้วยอันตราย”
“ทาเคชิเป็นคนเก่งและรอบคอบ ผมมั่นใจว่าเขาต้องปลอดภัย”
แพรวดาวลอบถอนใจ ยังคงไม่สบายใจอยู่ดี

สวนสวยบริเวณบ้านมิซาว่า...ไอโกะกอดแขนทาเคชิเดินชมสวน
“สูดอากาศบริสุทธิ์ คงทำให้ไอโกะสดชื่นขึ้น”
“ที่ไหนมีทาเคชิ ไอโกะก็มีความสุขแล้วค่ะ”
ไอโกะมองดอกไม้รอบ ๆ อย่างสบายตา ทาเคชิหันไปเห็นริกิยื่นซองใส่เอกสารสีน้ำตาล ส่งให้จูโร่มุมหนึ่ง ไกลออกไปเล็กน้อย ท่าทางทั้งสองดูมีลับลมคมในกัน
“เอกสารสำคัญ...เอาไปเก็บในห้องทำงานฉัน”
“ครับนาย”
จูโร่ก้มศีรษะ รับเอกสารจากมือริกิ แล้วเดินเลี่ยงไป ทาเคชิมองตามเอกสารในมือจูโร่ด้วยความสงสัย
“มองอะไรอยู่คะ”
ไอโกะสะกิดทาเคชิ เมื่อเห็นเขาละสายตาจากเธอ
“สวนบ้านมิซาว่าร่มรื่นดี” ทาเคชิแก้ตัว ก่อนคิดหาทางปลีกตัวจากไอโกะ “ไอโกะทานยาแล้ว น่าจะไปนอนพักผ่อน”
“ไอโกะยังไม่ง่วงนี่”
“คนป่วยไม่พักผ่อนเยอะ ๆ จะหายป่วยได้ยังไง”
“หายได้ถ้ามีทาเคชิอยู่ด้วยตลอดเวลา”
ไอโกะยังคงดื้อรั้น ไม่ยอม ทาเคชิมองอย่างครุ่นคิด

ทาเคชิช่วยประคองตัวไอโกะให้นอนลงบนที่นอน เธอยิ้มหวาน ยั่วยวน เลื่อนมือขึ้นไปลูบไล้แขนของเขาอย่างแผ่วเบา
“ความสุขของไอโกะก็คือทาเคชิ”
“พักผ่อนเถอะ ตื่นขึ้นมาจะได้สดชื่น”
ทาเคชิจับมือไอโกะออกจากแขนตัวเอง เลี่ยงอย่างมีมารยาท สายตาไอโกะไม่พอใจแวบหนึ่ง ก่อนยังคงออดอ้อนไม่ลดละ
“อย่าเพิ่งกลับนะคะ ไอโกะอยากตื่นมาเจอทาเคชิเป็นคนแรก”
“ผมจะรอไอโกะตื่น”

ไอโกะยิ้มหวานพึงพอใจ แล้วค่อย ๆ หลับตาลง ทาเคชิลอบถอนใจเบา ๆ
ทาเคชิเลื่อนเปิดประตูห้องไอโกะ ก้าวออกมา แล้วเลื่อนปิดประตูอย่างเบามือที่สุด เขาย่องเงียบมาตามโถงทางเดิน ชะงัก เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูห้องหนึ่งดังขึ้น ทาเคชิรีบหลบเข้าไปยืนอยู่มุมหนึ่งเห็นจูโร่เดินออกมาจากห้องทำงานริกิ ก่อนปิดประตูเดินออกไป ทาเคชิมองประตูห้องทำงานริกิอย่างสบโอกาส

ทาเคชิเดินเข้ามาในห้องทำงานริกิ มองบรรยากาศโดยรอบด้วยสายตาค้นหา เขาเดินไล่ค้นตามชั้นหนังสืออยู่สักพัก แต่ไม่เจออะไรน่าสงสัย จึงตรงไปยังโต๊ะทำงาน ทาเคชิหันไปเห็นซองเอกสารวางอยู่บนโต๊ะทำงานของริกิ จึงเดินตรงไปเพื่อที่จะหยิบมาดู แต่สายตาสะดุดเข้ากับสิ่งหนึ่งบนโต๊ะเสียก่อน มันคือกรอบรูปริกิที่ถ่ายคู่กับอิจิโร่กระจกแตก ตั้งอยู่บนโต๊ะ ทาเคชิหยิบกรอบรูปขึ้นมาดูด้วยสีหน้าแปลกใจ สงสัยมาก ทันใดนั้นเสียงริกิดังขึ้น
“คนใช้ที่บ้านเผลอทำมันตกแตก”
ทาเคชิหันขวับด้วยความตกใจ ริกิยืนอยู่ตรงประตู ไม่รู้ว่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่
“คุณลุงริกิ”
ริกิมองทาเคชิด้วยสายตาเรียบ นิ่งขรึม ขณะก้าวเข้ามาหยิบกรอบรูปจากมือทาเคชิไปวางที่เดิม
“ช่วงนี้วุ่น ๆ ยังไม่มีเวลาเปลี่ยนกรอบรูปที่ถ่ายคู่กับเพื่อนรัก”
“คุณพ่อคงดีใจที่รู้ว่ามิตรภาพระหว่างลุงริกิกับพ่อยังเหมือนเดิม”
“ไม่มีอะไรเปลี่ยนความรู้สึกที่ลุงมีต่ออิจิโร่...เมื่อก่อนเคยรู้สึกยังไง ตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิม”
ริกิพูดขณะหยิบซองเอกสารสีน้ำตาล เก็บเข้าไปในลิ้นชัก นิ่งมาก ทาเคชิมองตามเอกสาร ยิ่งสงสัย ก่อนเห็นสายตาริกิที่จ้องมองเขาเขม็ง ราวกับมีคำถามในใจว่าเข้ามาอยู่ในห้องนี้ได้ยังไง ทาเคชิรีบแก้ตัว
“ไอโกะให้ผมเข้ามาหาหนังสืออ่าน ระหว่างที่อยู่เป็นเพื่อนตอนเธอหลับน่ะครับ”
สายตาริกินิ่งมาก คาดเดายาก ว่าเชื่อหรือไม่
“ขอบใจที่มาดูแลไอโกะ”
“ไอโกะก็เคยไปดูแลผมที่โรงพยาบาล ผมยินดีครับ”
“อย่ามาเพราะบุญคุณ”
ริกิเดินไปยืนประจันหน้าทาเคชิ สีหน้าและแววตาเคร่งขรึม
“เจตนาดีกับความรู้สึกดีมันต่างกัน...อย่าทำให้ไอโกะผิดหวัง เพราะการทุ่มเทความรักให้กับคนที่ไม่เห็นคุณค่า”
“ผมต้องทำตามหน้าที่ว่าที่คู่หมั้น และรักษาสัญญาของโอะนิซึกะ”
“คำสัญญาอาจไม่มีค่า ถ้าไม่ได้ทำด้วยใจ”
ทาเคชิสีหน้าเรียบ เงียบไป ริกินิ่งมองทาเคชิ ซ่อนความแค้นไว้ในแววตา

ทาโร่เดินเข้าบ้านมา เห็นโคจิกำลังจะซ่อมเสื้อตัวโปรดของทาโร่ให้อยู่ จึงรีบเข้าไปทัก
“ทำอะไรครับ”
“พ่อเห็นกระดุมเสื้อแกหลุด ก็เลยจะซ่อมให้”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมทำเอง”
ทาโร่รีบคว้าเสื้อไปจากโคจิ เนียน ๆ
“เสื้อตัวนี้ขาดจนมีแต่รอยเย็บเต็มไปหมด ก็ยังเห็นแกใส่อยู่บ่อย ๆ”
ทาโร่มองเสื้อตัวโปรดในมือ นึกถึงอดีตตอนที่แพรวดาวช่วยเย็บเสื้อให้เป็นการขอบคุณ...ทาโร่อมยิ้มคนเดียว เมื่อนึกถึงแพรวดาว
“แกเคยบอกว่าผ้ามันใส่สบาย แต่พ่อว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น”
โคจิมองลูกชายด้วยความสงสัยทาโร่อึกอัก เสเปลี่ยนเรื่อง
“พ่อสายตาไม่ค่อยดี ผมเย็บกระดุมเสื้อเองดีกว่า”
โคจิไม่ยอม
“เดี๋ยวจะสอดด้ายกับเข็มให้ดูเป็นบุญตา”
โคจิพูดพลางหยิบเข็มกับด้ายขึ้นมา พยายามจะสอดด้ายเข้าไปในรูเข็ม แต่พยายามเพ่งยังไงก็มองไม่ค่อยเห็น ทำไม่ได้สักที ทาโร่ขำ ๆ มองโคจิที่เริ่มฮึดฮัด ไม่ได้ดั่งใจ

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 15/2 วันที่ 29 ก.ค. 57

ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ประพันธ์โดย : ณารา
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน บทละครโดย : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน กำกับโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ผลิตโดย : ค่าย เมคเกอร์ วาย,บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ออกอากาศ : ทุกวันพุธ-พฤหัส เวลา 20.15 น.ช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ