@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 5/2 วันที่ 13 ก.ค. 57

อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 5/2 วันที่ 13 ก.ค. 57

หิรัญเข้าบีบคอเรนี่ทันที เรนี่กลัวสุดๆพยายามดิ้นรน มือปัดป่ายไปที่ใบหน้าหิรัญ แต่ก็สู้แรงไม่ไหว แถมถูกบีบคอทำให้ส่งเสียงขอความช่วยเหลือไม่ได้
หิรัญดันร่างของเรนี่ไปที่กำแพงกั้นอาคารจอดรถ ก่อนจะผลักเรนี่ตกจากอาคารจอดรถลงไปอย่างเลือดเย็น เสียงกรีดร้องหวาดกลัวของเรนี่ดังก้องตามมา


หิรัญมีสีหน้าสมน้ำหน้าสะใจเหมือนคนขาดสติ ถุยหมากฝรั่งที่เคี้ยวอยู่ลงข้างทางด้วยอารมณ์ดูถูก ก่อนที่เขาจะได้สติกลับมาว่าตนได้ฆ่าคนตาย รีบหันมองซ้ายขวาแล้ววิ่งหนีออกไป

เจติยากำลังคุยกับเรนี่ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดที่มุมหนึ่งของโรงพยาบาล
“ตอนแรก ฉันคิดว่าเค้าฆ่าฉันแล้วก็คงพอใจ ฉันเลยอยากให้เรื่องมันจบ แต่ฉันคิดผิด เค้าทำอย่างที่เค้าพูดไว้จริงๆ เค้าตามทำร้ายทุกคนที่ฉันรัก”


“โรคจิตชัดๆ”
“หิรัญเค้าถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก จนเค้าเป็นคนแพ้ไม่เป็น คุณเองก็ต้องระวังตัวให้มากนะคะ ถ้าเค้ารู้ว่าคุณรู้เรื่องนี้ คุณก็อาจจะโดนลูกหลงไปด้วย คนอย่างเค้าไม่มีเหตุผลอะไรทั้งนั้น ฉันถึงไม่เล่าให้คุณฟังตั้งแต่แรก”
“ฉันจะระวังตัวค่ะ แต่ยังไงเราก็ต้องจับเค้าเข้าคุกให้ได้ ไม่ใช่แค่ทวงความเป็นธรรมให้คุณเท่านั้น แต่จะได้ป้องกันไม่ให้เค้าไปทำร้ายคนอื่นต่ออีก” เจติยาพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

ภายในโรงพักตอนเช้าเจติยาเดินคุยกับนวัชออกมาจากข้างใน
“พี่ได้ดูกล้องวงจรปิดแล้ว ตอนเกิดเหตุ คุณอยุทธ์รอแฟนเค้าอยู่ที่ร้านกาแฟใกล้ๆที่เกิดเหตุอยู่เป็นชั่วโมง เพราะฉะนั้น เรื่องที่เค้าเป็นฆาตกรตัดทิ้งไปได้เลย”
“แล้วเรามีทางจับนายหิรัญมาลงโทษได้มั้ยคะ”
“ถ้าเป็นอย่างที่เจเล่า เราต้องหาหลักฐานให้รัดกุม เพราะพ่อของนายนั่นใหญ่โตเอาเรื่อง ถ้าพลาดขึ้นมาล่ะก็ โดนฟ้องกันระนาวแน่”
“ระดับพี่ผู้กองแล้ว ไม่พลาดหรอกค่ะ แต่ถ้าโดนฟ้องขึ้นมาจริงๆ พี่ก็มีแฟนเป็นเศรษฐีอยู่แล้วนี่คะ จะกลัวอะไร”
“ก็กลัวแฟนด่าน่ะสิ เออ แล้วนี่คุณต้นยังไม่ออกจากโรงพยาบาลอีกเหรอ ถึงมาหาพี่แต่เช้าได้”
เจติยาฟังนวัชพูดเรื่องออกจากโรงพยาบาลก็หน้าเสียไปทันที “อุ๊ย เจลืมสนิทเลย คุณต้นออกจากโรงพยาบาลวันนี้แหละค่ะ”
ที่โรงพยาบาล ลาภิณเปลี่ยนชุดเตรียมกลับบ้านเรียบร้อยแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทางเซ็งๆ พอออกมาก็เห็นชาครกำลังเก็บของให้ลาภิณ โดยมีพิมพ์อรอยู่ใกล้ๆ
ลาภิณเกรงจ “ไม่ต้องหรอกครับคุณชาคร ผมเก็บเองครับ”
“ของไม่ได้เยอะอะไร ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ”
“แล้วนี่คุณเจเค้าจะกลับเมื่อไหร่ล่ะคะน้องต้น”
ลาภิณหน้าเจื่อนไป “ไม่ทราบเหมือนกันครับ ผมตื่นขึ้นมา เจเค้าก็ออกไป ทำงานแล้ว”
พิมพ์อรได้ที ปั้นหน้าเห็นใจ “ตายจริง นี่ถ้าพี่ไม่มาเยี่ยมน้องต้น น้องต้นก็ต้องออกจากโรงพยาบาลแล้วกลับบ้านเองคนเดียวน่ะสิคะ”
ลาภิณอึกอัก “เอ่อ เจเค้างานยุ่งน่ะครับ ผมชินแล้ว ไม่เป็นไรหรอกครับพี่อร”
พิมพ์อรยิ้มๆ เห็นลาภิณปกป้องภรรยาก็ไม่ว่าอะไร แต่ก็พอรู้ว่าลาภิณคงเซ็งๆเหมือนกัน
ทันใดนั้นเอง ก็ได้ยินเสียงกสิณดังขึ้นที่ข้างหูของพิมพ์อร “ไปที่ห้องฉุกเฉินเดี๋ยวนี้ นังเด็กเจ้าของเหรียญที่สองอยู่ที่นั่น”
พิมพ์อรตกใจ รีบออกจากห้องไปทันทีแบบไม่บอกกล่าวอะไร ท่ามกลางความตกใจของลาภิณกับชาคร ชาครรีบตามพิมพ์อรออกไป
โทรศัพท์ลาภิณขัดจังหวะขึ้นมาพอดี ลาภิณกดรับมือถือด้วยสีหน้าน้อยใจ “เจลืมใช่มั้ยล่ะว่าวันนี้ผมกลับบ้านได้ น้อยใจจริงนะเนี่ย” ลาภิณแกล้งพูดกลับไป

พิมพ์อรเปิดประตูเข้าห้องฉุกเฉินไปด้วยความร้อนใจสุดๆ พอเข้าไปก็เห็นพยาบาลกำลังจะคลุมผ้าให้ศพของทราย
“ยังเข้าไม่ได้นะคะ ญาติรอข้างนอกก่อนค่ะ”
พิมพ์อรไม่สนใจ ตรงเข้าไปที่ศพของทรายเพื่อหาเหรียญทันที ชาครตามเข้ามา เห็นพิมพ์อรค้นหาตัวศพอย่างเอาเป็นเอาตาย ก็แปลกใจ
พยาบาลตกใจ “คุณจะทำอะไรคะ”
พิมพ์อรตวาดแว๊ด “อย่ามายุ่งกับฉัน” หญิงสาวก้มหน้าก้มตาหาเหรียญต่อ “พวกคุณเห็นเหรียญสีดำมั้ย เหรียญไปไหน พวกคุณเอามันไปไว้ไหน”
“ไม่มีนะคะ พวกเราไม่เจอเหรียญอะไรทั้งนั้น”
พิพม์อรโมโห “มีสิ ยัยเด็กนี่มีเหรียญอยู่กับตัว ฉันเห็นมากับตา” พิมพ์อรทำการค้นหาเหรียญไม่เลิก ชาครงงมากกับท่าทางของพิมพ์อร
พยาบาลบอกเพื่อน “ไปตามรปภ.มาด่วนเลย”
ชาครเห็นท่าไม่ดีรีบมาขวางไว้ก่อน “ไม่ต้องครับ” ชาครรีบจับตัวพิมพ์อร “คุณอรครับ ออกไปกันก่อนเถอะครับ เดี๋ยวเป็นข่าวนะครับ”
พิมพ์อรชะงักไปยอมให้ชาครพาตัวออกไป
“ขอโทษนะครับ มีความเข้าใจผิดนิดหน่อยนะครับ”
พิมพ์อรถูกพาตัวออกไปด้วยสีหน้าเจ็บใจที่หาเหรียญไม่เจอ

พิมพ์อรเดินสีหน้าบึ้งตึง หงุดหงิดสุดๆ นำชาครมาตามทางเดินในโรงพยาบาล ชาครรีบตามเข้ามาด้วยความเป็นห่วงปนไม่สบายใจ “คุณอรครับ...”
พิมพ์อรตัดบทด้วยน้ำเสียงห้วนใส่“ฉันอยากอยู่คนเดียว ไปรอที่รถก่อน”
ชาครหน้าเสีย “ครับ” ชาครค่อยเดินเลี่ยงออกไป
ทันทีที่ชาครพ้นสายตาไป พิมพ์อรก็หันขวับมาพูดข้างๆ “ฉันไม่อยากรออีกแล้วนะกสิณ เหรียญที่สองอยู่ไหน”
กสิณยืนอยู่ข้างๆพิมพ์อรตอบด้วยความไม่รู้เช่นกัน
“ฉันพยายามเต็มที่แล้วพิมพ์อร แต่ต้องรอให้เจ้าของคนใหม่ใช้เหรียญก่อน ยิ่งใช้มากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งสัมผัสพลังได้ชัดเจน แล้วหาตัวได้ง่ายขึ้น”
“แล้วถ้าเจ้าของคนใหม่เป็นพวกงี่เง่า ไม่ยอมใช้มันล่ะ ชาตินี้ฉันก็ไม่ต้องหมดโอกาสได้เหรียญเลยเหรอะ”
“ไม่หรอก ก็อย่างที่ฉันบอก ยังไงเหรียญก็ต้องเข้ามาอยู่ใกล้เจ้าของกล่องรากบุญคนสุดท้ายอยู่ดี ถ้าเราอยู่ใกล้เจติยาไว้ ต้องได้เจอแน่”
“ฉันเกลียดคำพูดนี้ของเธอจริงๆ นี่จะมีวันไหน ที่ฉันจะไม่ต้องได้ยินชื่อแม่นี่บ้างมั้ย”
พิมพ์อรเดินฉับๆ ไปทางเดียวกับชาครด้วยความหงุดหงิด กสิณมองตามแล้วยิ้มเยาะ ยิ่งพิมพ์อรร้อนรนมากเท่าไหร่ แรงกิเลสก็มากขึ้นเท่านั้น และนั่นคือสิ่งที่กสิณต้องการมากที่สุด

ในห้องสอบสวน นวัชกำลังสอบปากคำหิรัญ โดยหิรัญนั่งหน้าตาย ไม่บ่งบอกอารมณ์ เอาแต่เคี้ยวหมากฝรั่งอย่างเดียว ทนายความของหิรัญนั่งประกบอยู่ใกล้ๆ
“ผมได้โทรไปสอบถามเพื่อนของคุณวริษาแล้ว ตอนที่คุณกับเธอเป็นแฟนกัน คุณทำร้ายร่างกายเธอหลายครั้ง เป็นความจริงใช่มั้ยครับ”
หิรัญเคี้ยวหมากฝรั่งเฉย ไม่พูดอะไร
ทนายรีบแก้ต่างแทน “แค่เคยทำร้ายร่างกาย ไม่ได้หมายความว่าจะต้องฆ่ากันไม่ใช่เหรอครับ”
นวัชเหล่ๆทนายแบบไม่พอใจ ก่อนจะพูดต่อ “คุณกลับมาเมืองไทย ก่อนหน้าคุณวริษาสองวัน แล้วคุณก็ไปรับพ่อของคุณวริษาที่ป่วยหนักมารักษาที่กรุงเทพ คุณทำอย่างนั้นทำไมครับ ทั้งๆที่เลิกกันไปแล้ว”
หิรัญยังเคี้ยวหมากฝรั่งต่อ ไม่ตอบ
ทนายความเป็นฝ่ายตอบแทน “ไม่เห็นจะเป็นประเด็นอะไรเลยนี่ครับผู้กอง ก็แค่อยากทำบุญช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์บ้าง ผิดกฎหมายด้วยเหรอครับ”
นวัชชักฉุน “ผมสอบปากคำคุณหิรัญ ไม่ใช่คุณ ถ้าอยากให้ปากคำมากนักก็ไปทำความผิดซักคดีสิครับ”
ทนายยักไหล่กวนๆ ใส่นวัช
นวัชหันไปพูดกับหิรัญ “ส่วนคุณ ก็เลิกเคี้ยวหมากฝรั่ง แล้วมาให้ปากคำผมได้แล้ว”
นวัชหยิบทิชชู่ยื่นให้หิรัญคายหมากฝรั่ง หิรัญยอมคายหมากฝรั่ง แต่กลับเอาติดไว้กับโต๊ะทำงานของนวัช สีหน้าเรียบเฉยไม่บ่งบอกอารมณ์
นวัชสูดลมหายใจลึกข่มอารมณ์เต็มที่ ไม่ให้เรื่องบานปลายมากไปกว่านี้

เย็นนั้น นวัชกับนิษฐามานั่งทานก๋วยเตี๋ยวข้างทางเจ้าอร่อยด้วยกัน นิษฐานั่งกินอย่างเอร็ดอร่อยแต่นวัชสั่งมาแล้วก็ไม่กิน เอาแต่อ่านรายงานเอกสารที่เกี่ยวกับคดีของหิรัญ
นิษฐาเหล่มองนวัชรองเตือน“อืดหมดแล้ว”
นวัชหน้าเครียด “พี่กินไม่ลง อยากหาหลักฐานปิดคดีนี้เร็วๆมากกว่า”
“จริงจังเหลือเกินนะคะ โดนกวนประสาทมาเลยแค้นล่ะสิ”
“ก็มีบ้าง แต่จริงๆแล้วพี่อยากปิดคดีนี้ด้วยฝีมือพี่มากกว่าเพราะระยะหลังเจช่วยพี่ตลอด มันรู้สึกไม่ภูมิใจยังไงไม่รู้”
นิษฐายิ้มอย่างเข้าใจ “แล้วศพคนตายมีร่องรอยอะไรทิ้งไว้บ้างรึเปล่าคะ”
นวัชส่ายหน้า “คนตายตกลงมาจากที่สูง ถึงก่อนหน้านั้นจะมีร่องรอยการต่อสู้อะไรบ้างก็แยกแยะลำบากแล้ว แต่ถึงจะแยกแยะได้ มันก็สาวไปถึงตัวฆาตกรยากมาก” นวัชถอนใจหนักๆ “กล้องวงจรปิดก็ไม่มี ดีเอ็นเอที่จะเปรียบเทียบก็ไม่มี ไม่รู้จะ... “ ตำรวจหนุ่มฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้ “ฐาว่าคนที่ชอบเคี้ยวหมากฝรั่ง จะเคี้ยวบ่อยๆจนติดเป็นนิสัยรึเปล่า”
นิษฐาคิดตาม “ก็เป็นไปได้นะคะ ฐาเคยเห็นคนที่ติดหมากฝรั่ง เคี้ยวเล่นทั้งวันก็มี แล้วก็มีพวกเลิกสูบบุหรี่ที่ชอบเคี้ยวหมากฝรั่งตลอดเวลา”
นวัชได้ยินก็ดีใจรีบหยิบเงินมาวางพร้อมกับดึงมือนิษฐาให้ไปกับตน “ค่าก๋วยเตี๋ยวครับ ไม่ต้องทอน ไป ฐา”
นิษฐาตกใจ ยังคีบก๋วยเตี๋ยวอยู่เลย “เดี๋ยวพี่ ยังกินไม่หมดเลย”
นวัชไม่ฟัง ลากนิษฐาไปกับตนจนได้ นิษฐาเสียดายปาดมือไปจกลูกชิ้นติดมือได้มาลูกนึง

ที่บ้านเจติยาตอนเย็น เห็นพลอยเดินซึมๆ ท่าทางเครียดๆผ่านมา
นทีเสียงดังเรียกพลอยดังมาก่อนที่ตัวจะถึง “พลอย”
พลอยสะดุ้งด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบหันกลับไป พอเจอนที ก็ถอนใจโล่งอก
“ตกใจอะไร”
พลอยหน้าแหย “เปล่า”
“ทำไมไม่ไปดูผลการสอบล่ะ พลอยผ่านหมดทุกตัวเลยนะ” นทียิ้มดีใจแทนพลอย
พลอยดูไม่ค่อยดีใจเท่าไร สีหน้ามีแต่ความกังวล “เหรอ ก็ดีแล้วล่ะ”
“พลอยเป็นอะไร ไม่ดีใจเหรอ”

อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 5/2 วันที่ 13 ก.ค. 57

ละครรากบุญ2 บทประพันธ์โดย : ช่อมณี
ละครรากบุญ2 บทโทรทัศน์โดย : เอกลิขิต
ละครรากบุญ2 กำกับการแสดงโดย : ธรธร สิริพันธ์วราภรณ์
ละครรากบุญ2 ผลิตโดย : บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ละครรากบุญ2 ควบคุมการผลิตโดย : ณัฏฐนันท์ ฉวีวงษ์
ละครรากบุญ2 ออกอากาศทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครรากบุญ2 เริ่มออกอากาศตอนแรก วันอังคารที่ 8 กรกฎาคม 2557 นี้
ที่มา ไทยรัฐ