@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 2 วันที่ 7 ก.ค. 57

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 2 วันที่ 7 ก.ค. 57

พลันไอโกะถลาเข้ามาคล้องแขนทาเคชิ ต่อว่าไม่ไปหาตนที่บ้านบ้าง ตนจัดดอกไม้ประดับเต็มบ้านรอ ริวแขวะแน่ใจหรือว่าประดับ ไอโกะหันมาแหวใส่ ทำไมพูดแบบนั้น ตนเรียนจัดดอกไม้ครบทุกคอร์ส ริวโต้ เรียนน่ะเชื่อ แต่เรียนแล้วได้อะไรจริงหรือเปล่า...ไอโกะกระทืบเท้าไม่พอใจ ริวยักไหล่ทำหน้าทะเล้นก่อนจะเลี่ยงไป

ไอโกะหันมาถามทาเคชิอย่างจริงจัง จะกำหนดการแต่งงานเมื่อไหร่ดี เขาปัดอย่างสุภาพ อยากเรียนให้จบและเรียนรู้งานของครอบครัวก่อน ไอโกะพูดอย่างไม่คิด

“มิซาว่ากับโอะนิซึกะทรัพย์สินมากมาย เราไม่ต้องทำอะไรก็มีกินไปทั้งชีวิต”


“ผมภูมิใจที่จะทำงานหาเลี้ยงตัวเอง” ทาเคชินึกรังเกียจความสิ้นคิดของเธอ

ไอโกะยังแนะให้ทาเคชิทำงานเล็กๆ ปล่อยให้ไดสุเกะทำเรื่องใหญ่ๆไป จะได้ไม่ต้องเหนื่อยหันมาเที่ยวรอบโลกกัน ทาเคชิเอือมเผลอมองหาแพรวดาวอยากจะเดินหนีไอโกะอย่างยิ่ง

เย็นวันนั้น แพรวดาวเลิกเรียนกลับมา มาซาโกะกำลังจัดลังแอปเปิ้ลอยู่หน้าร้าน ไม่ทันไร มีชายฉกรรจ์เข้ามาดึงผลไม้ไปหน้าตาเฉย แพรวดาวรีบบอกว่าร้านปิดแล้ว ทั้งสองไม่สนใจคว้าผลไม้อื่นๆอีก มาซาโกะรีบปรามแพรวดาวแล้วหยิบเงินส่งให้ทั้งสองกลับไป แพรวดาวงง มาซาโกะอธิบายว่า โกะโร่กับซุจิเป็นคนของโอะนิซึกะ ตนและชาวเมืองยินดีจ่ายเพราะท่านโอะนิซึกะ โซเรียวช่วยดูแลพวกตน แต่แพรวดาวรู้สึกว่าเป็นการรีดไถเหมือนพวกซะโต้ไม่มีผิด

ooooooo

คืนนั้น ขณะที่อิจิโร่ ไดสุเกะ ทาเคชิและริวเดินคุยกันประสาพ่อลูกในสวน มีเสียงคนกระโดดข้ามกำแพงเข้ามา ทุกคนได้ยินชักดาบของตัวเองออกมาวิ่งไปค้นหา โคจิปรี่เข้าคุ้มกันอิจิโร่ ทาเคชิเห็นชายชุดดำโพกผ้าปิดหน้า จึงเข้าจู่โจม เกิดการต่อสู้กันดุเดือด ไดสุเกะกับริวเข้าช่วย

ความเก่งกาจของชายชุดดำสามารถหลบคมดาบของสามโอะนิซึกะได้อย่างคล่องแคล่ว เขาม้วนตัวเข้าหาอิจิโร่ด้วยการปามีดสั้นใส่โคจิจนต้องเบี่ยงตัวหลบ แล้วใช้จังหวะนั้นเอาดาบจ่อคออิจิโร่เป็นตัวประกัน ทุกคนตกใจมาก
จู่ๆ อิจิโร่ก็ปรบมืออย่างพอใจ “สมแล้วที่เป็นคนของโอะนิซึกะ...ทำได้ดีมาก”

ทุกคนงง อิจิโร่พยักหน้าให้ชายชุดดำพร้อมบอกว่าเขาสอบผ่าน ชายชุดดำถอยห่างโค้งตัวให้ความเคารพ ดึงผ้าพันหน้าออก เป็นชายหนุ่มหน้าตาดี โคจิถึงกับตะลึง อุทาน “ทาโร่!”

ทุกคนเข้ามานั่งในห้องป้ายบรรพบุรุษ โคจิแนะนำให้ไดสุเกะ ทาเคชิและริวรู้จัก ทาโร่...ลูกชายคนเดียวของตน ทาเคชิกับริวทึ่งในความเก่งกาจของทาโร่

“อาโคจิเคยบอกว่าส่งลูกไปเรียนที่เมืองอื่น จบแล้วเหรอ” ไดสุเกะเอ่ยถาม

ทาโร่ตอบว่าจบแล้ว โคจิเสริม “ส่งไปเรียนหวังจะให้กลับมาดูแลนายน้อย ไม่นึกว่ากลับบ้านมาไม่กี่วัน จะแอบมาทดสอบฝีมือแล้ว...ทำไมไม่บอกพ่อก่อน”

อิจิโร่ยกมือปราม “ฉันสั่งเองว่าถ้าพร้อมเมื่อไหร่ให้มารายงานตัว มาได้เร็วทันใจจริงๆ”

ทาโร่ก้มหัวขอโทษ อิจิโร่ส่ายหน้า ไม่ต้องขอโทษและให้มาเริ่มงานพรุ่งนี้ได้เลย...

เช้าวันใหม่ แพรวดาวเดินมาตามทางในมหาวิทยาลัย มีดอกซากุระร่วงหล่นเต็มพื้น และลอยคว้างตามกระแสลม เธอมองมันด้วยความหลงใหล คว้าดอกหนึ่งมาดมกลิ่นหอม ริวเดินเข้ามาโค้งให้อย่างสุภาพ แพรวดาวสะดุ้งหวาดกลัวว่าเขาเป็นพวกมาเฟีย ริวเห็นท่าทางเธอก็รีบบอก

“ไม่ต้องกลัวนะครับ โอะนิซึกะไม่เคยทำร้ายผู้หญิง”

แพรวดาวจึงถามมีธุระอะไรกับตน ริวตอบยิ้มๆว่าอยากได้ดอกไม้ในมือเธอ แพรวดาวตกใจคิดว่าห้ามเก็บดอกไม้ รีบวางมันลงบนเก้าอี้ บอกเขาว่าไม่มีดอกไม้ติดตัวตนไปเลยแล้วเดินหนีไป ริวแอบขำก่อนจะเก็บดอกที่เธอวางไว้ไป...ริวเอาดอกซากุระมาให้ทาเคชิที่นั่งอยู่ไม่ห่างจากตรงนั้น และล้อว่า

“ดอกไม้ในมือนาง กลิ่นหอมของเธอยังหอมกว่าดอกไม้เสียอีก” ว่าแล้วทำท่าจะดม

ทาเคชิคว้าไปเสียก่อน เอาใส่กระเป๋าเสื้อตัวเองไว้ ริวย้ำว่าแพรวดาวเป็นผู้หญิงที่น่ารักถ้าเขาไม่จีบ ตนจะจีบเอง ทาเคชิเงยหน้ามองด้วยสายตาดุ ริวถามไม่จีบแล้วจะหวงทำไม

“ฉันไม่อยากให้ไอโกะทำร้ายเซโกะ” ทาเคชิเอ่ยขึ้น

“วันนี้ไอโกะไปดูชุดกับแหวนหมั้น คงไม่มีเวลาตามจิกแกหรอก เข้าไปคุยหน่อยน่า อกจะได้ไม่หนักเพราะแบกรักไว้ล้นใจ” ริวเอานิ้วจิ้มแผงอกทาเคชิ สีหน้าเขาลังเล

สุดท้าย ทาเคชิตัดสินใจมาดักรอแพรวดาวหลังเลิกเรียน เห็นเธอโบกมือกับมิโยะโกะ แยกย้ายกันไป ทาเคชิแอบเดินตามแพรวดาวไปจนถึงสถานีรถไฟ แอบขึ้นรถตามเธอ เขายืนอยู่ข้างหลังเธอ แอบสูดดมความหอมที่โชยมาจากผมของเธออย่างชื่นใจ...ลงรถไฟ แพรวดาวแวะซื้อของในร้านมินิมาร์ท ทาเคชิตามเข้าไปลังเลจะทักเธอดีหรือไม่ แล้วรวบรวมความกล้าเดินเข้าหา แพรวดาวร้องอุ๊ย...เสียงร้องของเธอทำให้เขาต้องก้มมองรองเท้าสีขาวของเธอ ถูกเขาเหยียบอยู่ เขาตกใจชักเท้าออกก้มหัวขอโทษยกใหญ่ หญิงสาวจะเรียกชื่อเขา เขารีบเอามือปิดปากเธอ

“อย่าพูดดังไป ผมไม่อยากให้คนรอบข้างสนใจ” แพรวดาวพยักหน้าหงึกๆ ทาเคชิปล่อยมือปั้นหน้าขรึมกลบเกลื่อนความประหม่า “ผมมาเยี่ยมเพื่อนแถวนี้ คุณก็อยู่แถวนี้เหรอ”

แพรวดาวรับว่าใช่แล้วขอตัว ทาเคชิรั้งไว้ขอให้เธอช่วยเลือกซื้อของเยี่ยมเพื่อนที่ป่วยเป็นหวัด เธอจึงถามว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย เขาตอบทันทีว่าผู้ชาย...แพรวดาวเลือกซื้อผลไม้เป็นของเยี่ยม ทาเคชิช่วยถือของที่เธอซื้อออกจากร้านมาด้วยกัน โดยอ้างว่าบ้านเพื่อนตนไปทางเดียวกับเธอ

ทาเคชิให้แพรวดาวเรียกชื่อตนแทนคำว่าโอะนิซึกะ แล้วชมว่านักเรียนไทยคงเก่งเหมือนเธอทุกคน หญิงสาวแย้งว่าเป็นความโชคดีของตนมากกว่าที่ได้ทุน ทั้งที่พ่อคัดค้านไม่ให้มา แต่อาจารย์ที่ปรึกษาช่วยพูดให้ ทาเคชิดีใจเพราะมันทำให้ตนได้เจอกับเธอ แพรวดาวฟังแล้วอึ้งๆ ก่อนจะหยุดเดินแล้วบอกเขาว่าถึงบ้านตนแล้ว ทาเคชิยิ้มๆส่งของให้เธอแล้วยืนมอง แพรวดาวรู้สึกใจสั่นรีบเข้าบ้านเตือนตัวเองว่า เราอยู่คนละสังคมกัน เขาไม่มีทางชอบผู้หญิงต่างชาติ

ด้านทาเคชิเดินกลับด้วยหัวใจเบ่งบาน เผลอเอามือที่แตะปากเธอมาแตะปากตัวเอง ริวขับรถตามมารอรับ แปลกใจว่าเป็นอะไร ทาเคชิเอามือลงเขินๆ เปรยว่า “เซโกะเป็นผู้หญิงที่น่ารักมาก ได้อยู่ใกล้แล้วมีความสุข”...ริวหัวเราะขำที่ทาเคชิเป็นเอามาก

ค่ำนั้น บนโต๊ะอาหาร อิจิโร่ประกาศความดีใจแก่คนในครอบครัวว่า ตนจะได้เป็นปู่เพราะคุมิโกะตั้งท้อง และอีกเรื่องที่จะประกาศคือ ได้ทาบทามมายูมิ...ลูกสาวคนโตของฮิโระ ทากาฮาชิไว้ให้ริวแล้ว และสาธยายว่า มายูมิเพิ่งจบมัธยมปลาย เป็นเด็กสาวที่มีความเฉลียวฉลาด เรียนเก่ง เป็นประธานนักเรียนสามปีซ้อน และยังเก่งกีฬาเคนโด้อีกด้วย ตนจะจัดการหมั้นให้พร้อมกับคู่ของทาเคชิ เพราะทากาฮาชิไม่ยอมขายกิจการเดินเรือให้ แต่ถ้าเป็นทองแผ่นเดียวกัน คงพูดง่ายขึ้น ริวสีหน้าไม่ค่อยพอใจเพราะไม่ชอบวิธีคลุมถุงชนแบบนี้

ooooooo

ริวมานั่งหงุดหงิดระบายอารมณ์ไม่พอใจที่โดนจับคู่กับเด็กมัธยมปลาย ทาเคชิเยาะ นึกว่าเป็นหลานแล้วจะรอดหรือ ทาเคชิหยิบดอกซากุระมาดมแล้วสอดไว้ในตำราเล่มโตก่อนจะเปรย

“เราทำตามใจตัวเองได้แค่ในฝัน” เห็นริวทิ้งตัวนอนบนสนาม จึงลงนอนข้างๆปลอบ “ไอโกะไม่ใกล้เคียงผู้หญิงในฝันของฉันเลย แกยังโชคดีที่เด็กคนนั้นไม่เหมือนไอโกะ”

“ยังไงก็ไม่ดี ของแกยังรู้ตัวตั้งแต่เด็ก แต่ของฉันบอกปีนี้ ปีหน้าจะให้หมั้น หน้าก็ไม่เคยเห็น ฉันยังไม่ทันได้ทำใจเลย”

“งั้นคงต้องเริ่มทำใจตั้งแต่ตอนนี้ เราเกิดในตระกูลสูงส่ง และนี่คือสิ่งที่มาพร้อมกับเกียรติยศของตระกูลโอะนิซึกะ” ทาเคชิเตือนด้วยความรู้สึกอึดอัดใจไม่แพ้กัน แต่ต้องยอมรับ

วันต่อมา ทาเคชิแอบมารอแพรวดาวที่สถานี รถไฟ บังเอิญยูมิโกะมาเจอ บอกเขาว่า ไอโกะตามหาอยู่ ทาเคชิเสียงห้วนว่าตนจะกลับรถไฟวันนี้ ยูมิโกะรีบถามทำไมต้องกลับเอง กลับกับไอโกะก็ได้ เธอให้เขารอตรงนี้ จะไปตามไอโกะมารับ ทันใด ทาเคชิเห็นแพรวดาวเดินมากับกลุ่มนักศึกษา จึงรีบตามเข้าไปเนียนๆ ยูมิโกะหันมาจะย้ำให้ทาเคชิรอ แต่เขาได้หายไปแล้ว

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 2 วันที่ 7 ก.ค. 57

ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ประพันธ์โดย : ณารา
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน บทละครโดย : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน กำกับโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ผลิตโดย : ค่าย เมคเกอร์ วาย,บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ออกอากาศ : ทุกวันพุธ-พฤหัส เวลา 20.15 น.ช่อง 3
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันพฤหัสบดีที่ 10 กรกฎาคมนี้
ที่มา ไทยรัฐ