@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 4/2 วันที่ 14 ก.ค. 57

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 4/2 วันที่ 14 ก.ค. 57

“เสียดายนะที่ทาเคชิต้องแต่งงานกับยายไอโกะพ่นพิษ ทาเคชิกำลังจะขึ้นเป็นโซเรียว ควรจะมีผู้หญิงที่ดีและเหมาะสมอยู่เคียงข้าง ไม่ใช่คนแบบไอโกะ”
“แล้วแบบไหนถึงจะเหมาะสมล่ะ” แพรวดาวถามลอยๆ

มิโยะโกะนิ่งไปคิด ๆ แล้วหันมามองแพรวดาวที่กำลังเอียงศีรษะอ่านชื่อบนสันปกหนังสือ แล้วดึงหนังสือออกมาจากชั้น อีกด้านหนึ่งของชั้นหนังสือ ผ่านช่องหนังสือที่เปิดออก...ทาเคชิกำลังมองแพรวดาวที่ยังเอียงศีรษะอยู่ แพรวดาวและทาเคชิสบตากันอึ้งๆ
“ทาเคชิ...”
ทาเคชิรีบใช้นิ้วจุ๊ปากให้แพรวดาวเงียบ


“เธอว่าอะไรนะ”
มิโยะโกะเดินเข้ามาหาแพรวดาวแล้วมองไปทางทาเคชิ แต่ทาเคชิหลบทัน มิโยะโกะหันหลังพิงชั้นหนังสือแล้วคุยกับแพรวดาวต่อ
“ผู้หญิงที่เหมาะกับทาเคชิเหรอ...”
แพรวดาวเหลือบมองมิโยะโกะแล้วเหลือบมองทาเคชิ อึ้งๆ เหวอๆ เขินที่ทาเคชิได้ยินเรื่องที่คุยกันอยู่ มิโยะโกะนิ่งไปคิดๆ
“ฉันว่า...แบบเธอนี่แหละเซโกะ ที่เหมาะสมกับทาเคชิ”
แพรวดาวอึ้งช็อคไป ทาเคชิอมยิ้ม มิโยะโกะพูดต่อ
“สวย ฉลาด ขยัน อดทน มีน้ำใจ มีเหตุผล แบบนี้แหละเหมาะสมที่สุด”
ทาเคชิมองแพรวดาวแล้วยิ้ม แพรวดาวทั้งเหวอทั้งอาย ไม่กล้าสบตาเขา มิโยะโกะหยิบหนังสือจากชั้นตรงหน้าแล้วเดินออกไป
“ฉันได้ครบแล้วนะ”
แพรวดาวเห็นมิโยะโกะออกไป หันกลับมามองทาเคชิ แต่เขาไม่อยู่แล้ว แพรวดาวถอนหายใจโล่งอกแล้วหมุนตัวจะเดินไป แต่เจอทาเคชิยืนยิ้มให้อยู่ ทั้งสองคนสบตากัน
“เพื่อนคุณพูดถูก”
“เรื่องอะไรคะ”
“คุณคือผู้หญิงที่เหมาะสม...สวย ฉลาด มีน้ำใจ”
แพรวดาวยิ่งเขินเลยเบือนหน้าหลบสายตาทาเคชิไป
“มีผู้หญิงคนอื่นที่ดีกว่าฉันอีกเยอะค่ะ”
“ต่อให้ดีกว่านี้อีกร้อยเท่าก็ไม่มีความหมาย...”
ทาเคชิค่อยเชยคางแพรวดาวขึ้น จ้องมองแพรวดาวอย่างจริงใจ
“เพราะเขาไม่ใช่คุณ เซโกะ...คุณคือคนที่ผมอยากให้อยู่เคียงข้าง”
แพรวดาวสบตากับทาเคชิอึ้งๆ หวั่นไหวไปกับคำพูดของเขา ทาเคชิค่อยๆเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้หมายจะจุมพิตแต่แพรวดาวยิ่งเขินเลยเบือนหน้าหนี ทาเคชิชะงักไปแล้วผละออก

“ผมแค่จะมาบอกว่า...ต่อไปคุณคงไม่เจอผมที่มหาวิทยาลัยอีกแล้ว ผมคงคิดถึงที่นี่...และคนที่นี่” เขามองเธอด้วยแววตาเศร้า
แพรวดาวสลดไปนิดหนึ่งเช่นกัน
“ขอโทษ ผมชอบลืมไปว่ามีคนรอคุณอยู่ที่เมืองไทย”
“เรื่องนั้น ฉัน...ฉัน...”
แพรวดาวพูดไม่ออกว่าโกหกเรื่องแฟน
“เอ้อ...ฉันขอตัวก่อนนะคะ”
แพรวดาวรีบก้มเก็บหนังสือแล้วเดินออกไปทันที ทาเคชิมองตามไปแล้วเศร้าๆ...แพรวดาวรู้สึกสับสนที่ได้เจอทาเคชิ เธอตัดสินใจหันกลับไปมองเขาอีกครั้ง ทั้งสองคนสบตากัน เธอยิ้มให้เขาแล้วค่อยๆหันกลับไป ทาเคชิยิ้มมีความสุขที่ได้เห็นรอยยิ้มของแพรวดาว
“แค่ได้เห็นรอยยิ้มของคุณ ผมก็พอใจแล้วเซโกะ”

วันใหม่...ทาเคชิกับริวกำลังเดินคุยงานบริเวณคลังสินค้าเก่าทรุดโทรมกับโคจิ มาซาโตะ และ คาซูมะอย่างเครียดๆ ห่างออกมามี ทาโร่ เซกิ และ คัตซึ คอยดูแลความปลอดภัยให้ห่างๆ
“ถ้าเรายกเลิก...ไม่ซื้อที่นี่เพื่อทำคลังสินค้าแห่งใหม่ของโอะนิซึกะ คนที่เสียผลประโยชน์ที่สุดคือมิซาว่า” โคจิบอก
ทาเคชิมองไปรอบๆ บริเวณ ไม่ค่อยพอใจนัก
“โอะนิซึกะควรมีทางเลือก...ยังมีที่ดินผืนอื่นที่เหมาะสมมากกว่า”
“เรื่องนี้โซเรียวเคยเจรจากับท่านริกิครั้งหนึ่งก่อนตาย แต่ตกลงกันไม่ได้ครับ” คาซูมะออกความเห็น
ริวแทรกขึ้น
“บางทีมิซาว่าอาจจะมีประโยชน์อื่นแอบแฝง”
มาซาโตะเห็นด้วย
“เป็นไปได้ ระยะหลังๆ มิซาว่ามีปัญหาเรื่องการเงิน”
ทาเคชิมองไปรอบๆ แล้วตัดสินใจ
“แจ้งมิซาว่า...โอะนิซึกะขอเลื่อนการซื้อที่ดินผืนนี้ เราจะทบทวนการตัดสินใจอีกครั้ง”
“แต่ถ้าทำแบบนั้นท่านริกิอาจจะไม่พอใจ” โคจิแย้ง
ริวนิ่งคิดนิดหนึ่งก่อนหันไปตัดสินใจ
“บอกว่าโอะนิซึกะยังไม่พร้อมจะทำสัญญาฉบับใหม่กับใครทั้งนั้น ขอให้รอจนกว่าการแต่งตั้งโซเรียวคนใหม่จะเสร็จสิ้น เราจะนัดประชุมกับมิซาว่าอีกครั้ง”
โคจิยิ้มพอใจที่ทั้งทาเคชิและริวทำงานร่วมกันได้เป็นอย่างดี

บริเวณที่จอดรถคลังสินค้า...ทั้งหมดเดินมาขึ้นรถตู้ ทาโร่มองไปรอบ ๆ ด้วยความระแวดระวัง รถตู้แล่นออกไป ทางด้านหนึ่งอันธพาลกลุ่มหนึ่งยืนมองท่าทางเอาเรื่อง...รถตู้ของทาเคชิขับไปตามทางถนนถนนเปลี่ยวชานเมืองผ่านแยกแห่งหนึ่งออกไป ทันใดนั้นมอเตอร์ไซค์ 5 คันขับพุ่งมาจากคนละทางแล้วขับตามรถตู้ทาเคชิไป...
ทาเคชิและริวได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์ดังเข้ามาใกล้เลยหันไปมอง มอเตอร์ไซค์ 2 คันขับมาประกบข้างรถทั้งสองข้าง อีก 3 คันขับตามหลัง ทาเคชิและริวเห็นคนขับมอเตอร์ไซค์เล็งปืนมาที่รถก็ตกใจ
“ทุกคนระวัง”
คนขับมอเตอร์ไซค์เล็งปืนไปที่รถ กดปลายกระบอกปืนลงเล็งที่ยางรถยนต์ ทันใดนั้นเสียงปืนดังขึ้น รถตู้ของทาเคชิเสียหลักถลาไปเกือบตกถนน คนขับรถพยายามประคองรถไปตามทาง ทาเคชิมองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นโรงงานร้าง
“ขับไปทางนั้น”
คนขับรถขับรถลงข้างทาง ตรงไปทางโรงงานร้าง ริวเอื้อมมือไปเปิดประตูรถแล้วหันมาหาทุกคน
“แยกกันคนละทาง...ทาโร่ คุ้มกันอาโคจิด้วย”
ทาเคชิมองไปเห็นว่ารถตู้กำลังจะถึงที่หน้าทางเข้าโรงงาน
“ตรงนี้แหละ”
คนขับหักพวงมาลัยเลี้ยวรถทันที เพื่อให้ประตูรถตู้ขนานกับทางเข้าโรงงาน ทาเคชิและริวกระโดดลงจากรถตู้ไป พอตั้งหลักได้ก็รีบวิ่งเข้าไปในโรงงานทันที
ทาเคชิและริวเข้ามาในโรงงานร้างแล้วหันหลังชนกัน มองสำรวจไปรอบๆ ทั้งสองนึกถึงคำสอนของอิจิโร่ที่เคยสอนไว้
“ในยามคับขัน...เราต้องรู้จักใช้สิ่งของรอบตัวให้เป็นประโยชน์”
ทาเคชิและริว มองปราดไปรอบๆ โรงงานร้าง เห็นอุปกรณ์เครื่องจักรเก่ามากมาย ทั้งโซ่ขนาดใหญ่ ฟันเฟือง แม่แรงเก่า ทาเคชินึกถึงคำสอนของอิจิโร่
“ของเล็กๆ น้อยๆ อาจทำให้เราเอาชีวิตรอด”
ทาคชิหันไปมองกระจก เห็นเงาสะท้อนจากกระจกหน้าต่างเห็นผู้ชาย 2 คนวิ่งหลบไปทางหนึ่ง ทาเคชิชี้จุดให้ริวเห็น ริวพยักหน้าคิดถึงคำสอนของอิจิโร่เช่นกัน

“สังเกตทุกอย่างที่อยู่บริเวณนั้น มีคนกี่คน มีจุดสนใจอะไรเป็นพิเศษ มีทางหนีกี่ทาง ทางไหนคือทางปลอดภัยที่สุด”
ริวมองไปอีกทาง เห็นเงาคนสองคนที่กำลังเดินมาแล้วอยู่ ๆ ก็หยุดเดิน ริวกระซิบ
“ทางนี้อีกสอง”
ทันใดนั้นชายชุดดำสวมหมวกอำพรางใบหน้า 4 คนเดินมาล้อมไว้ ทาเคชิกับริวนึกถึงคำสอนของอิจิโร่
“เผชิญหน้ากับศัตรูเมื่อไม่มีทางเลือก...ใช้สิ่งของรอบตัวให้เป็นประโยชน์ โดยใช้เวลาต่อสู้ให้สั้นที่สุด”
ทาเคชิและริวหันหลังชนกัน เตรียมพร้อมต่อสู้
“4 คน 4นาที...แล้วเราจะออกไปจากที่นี่อย่างปลอดภัย” ริวกระซิบ
“ฉันให้ 3”
ขาดคำทาเคชิก็พุ่งตัวเข้าไปจัดการชายชุดดำตรงหน้าทันที ริวเข้าไปจัดการกับชายชุดดำตรงหน้าตัวเองเช่นกัน ทาเคชิและริวต่อสู้กับชายชุดดำด้วยมือเปล่าอย่างคล่องแคล่ว โดยใช้อุปกรณ์เครื่องจักรเก่ามากมาย ทั้งโซ่ขนาดใหญ่ ฟันเฟือง แม่แรงเก่า ที่วางเกลื่อนกลาดอยู่ให้เป็นประโยชน์ ในที่สุด...ชายชุดดำทั้ง 4 คนพลาดท่าให้ทาเคชิและริว จนล้มไปกองอยู่กับพื้น ริวพอใจกับผลงาน
“เราปลอดภัย”
“ในเวลา 3 นาที”

เสียงปืนดังขึ้นจากด้านนอกหลายนัด ทั้งคู่ตกใจ
“อาโคจิ”
ทาเคชิกับริวรีบออกไปอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นเสียงปรบมือก็ดังลั่นไปทั่ว ทาเคชิและริวหันไปมองงงๆ โคจิ คัตสึ เซกิ และ ทาโร่ ยืนปรบมือให้ทั้งสองคนอยู่ โคจิยิมภูมิใจ
“ยินดีด้วย...นายน้อยสอบผ่านบททดสอบสำคัญของพวกเราพร้อมจะรับตำแหน่งโซเรียวโดยภาคภูมิ...”
ริวและทาเคชิอึ้ง ทั้งหมดปรบมือให้ ทาเคชิกับริวยิ้มแล้วกอดไหล่กันอย่างภูมิใจ

วันใหม่...แพรวดาวอยู่ในร้านผลไม้นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ที่ลงพาดหัวข่าว “คลื่นลูกใหม่ โอะนิซึกะ” มีรูปถ่ายทาเคชิและริวปรากฏบนภาพข่าว
“คลื่นลูกใหม่โอะนิซึกะ...” แพรวดาวอ่าน
มิโยะโกะพูดขึ้น
“พ่อฉันบอกว่าสองคนนี้เก่งมาก เรียนรู้งานของโอะนิซึกะได้ในเวลาไม่นาน แถมยังเป็นที่รักและเคารพของทุกคนด้วย”
“เป็นถึงโซเรียว ทุกคนก็ต้องเคารพสิ”

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 4/2 วันที่ 14 ก.ค. 57

ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ประพันธ์โดย : ณารา
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน บทละครโดย : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน กำกับโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ผลิตโดย : ค่าย เมคเกอร์ วาย,บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ออกอากาศ : ทุกวันพุธ-พฤหัส เวลา 20.15 น.ช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ